طراحی شهری بر پایه اصول طراحی اقلیمی با رویکرد معماری سبز

هدف اصلی زیست اقلیم شناسان ایجاد محیطی است که اکثریت افراد درآن احساس آرامش وآسایش نمایند. از نظرفیزیولوژیکی، شرایط آسایش حرارتی محدوده ای ازدما و رطوبت است که در آن مکانیسم تنظیم حرارت بدن درحداقل فعالیتخود باشد. در صورت افزایش همزمان دمای روزانه و رطوبت، فعالیت اندام های بدن را وادار به واکنش نموده و انسان احساسناراحتی می نماید. با توجه به اینکه،احساس افراد، از یک وضعیت جوی می تواند متفاوت باشد. از این رونمی توان هیچ اقلیمیرا کاملا مطلوب یا نامطلوب دانست. براین اساس هدف مقاله حاضر بررسی رویکرد معماری سبز و طراحی اقلیمی در طراحیشهری می باشد. روش تحقیق توصیفی تحلیلی بوده و داده های آن از طریق کتابخانه ای گردآوری شده است. نتایج تحقیقنشان می دهد عناصر اقلیمی نقش مهمی در کیفیت فضاهای شهری و مسکونی، به ویژه معیار کیفی آسایش دارد. این رو بهرهمندی از معیارهای طراحی اقلیمی و نیز رویکرد معماری سبز در طراحی شهری و در ساختمان سازی امروزین می تواند علاوهبر زنده و پویا ساختن فضای شهری و زیباسازی نمای شهری موجبات آسایش و رفاه شهرنشینان را به ارمغان خواهد آورد.

Keywords:

اقلیم آسایش , طراحی شهری , معماری سبز , طراحی اقلیمی , فضاهای شهری