انسان مداری معماری پست مدرن؛ نگرشی نو در توجه به زمینه گرایی

زمینه گرایی رویکردی در قبال احترام به بستر، انعطاف پذیر و تنوع پذیر در معماری پست مدرن به عنوانجنبشی در جهت انسان مداری و توجه به روحیات و هویت انسانی پا به عرصه ظهور می گذارد هدف ازاین معماری توجه بیشتر به ساختارهای اغوا کننده و مهیج و فرامدرن می باشد معماری مدرن به عنوانپیشینه با ارزش پست مدرنیته موجب تغییر نگاه انسان از عرش به فرش به و گسست آن از پیونذد سنتیگذشته خود شد. در این نگاه زمینه توجه به تاریخ و گذشته و توجه به انسان و تعامل او با طبیعت بیشترمد نظر است و نگرش نوین در توجه به ارزش های انسانی از نظر عرفانی و بعد روانی محیط صورتگرفت و دیگر سوال اصلی تحقیق بدین صورت است که؛ نقش انسان مداری در بعد زمینه در آثار پستمدرن چگونه ارزش وجودی خود را بیان می کند؟ روش تحقیق در این پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی و با نگاه تطبیقی به نمونه های موردی در آثار معماران پست مدرن از بعد زمینه می باشد. نتایجاین تحقیق می تواند بیانگر این حقیقت باشد که زمینه گرایی در نقش توجه به انسان و حالات او درمعماری پست مدرن به عنوان یک شاخصه عینی وجود داشته است.

Keywords:

پست مدرن , انسان مداری , زمینه گرایی , آثار پست مدرن