تبیین ابعاد موثر رضایت مندی در واحد های همسایگی از دیدگاه خانه و خانواده (مطالعه موردی: بندرگناوه)

واحد همسایگی شامل مجموعه خانه های مسکونی با محیط پیرامونی آن است که در کنار هم دارای یک هویتجمعی و محله ای است. این هویت جمعی در واحد همسایگی باعث ایجاد رشد و پویایی جمعی، افزایشارتباطات اجتماعی و بالابردن احساس امنیت و دیگر عوامل اجتماعی می شود. امروزه در کشور ما ، تعاملاتاجتماعی خانواده ها در مجموعه های مسکونی رو به کاهش است. با وجود تاکید بر ضرورت ایجاد فضاهایعمومی در مجموعه برای تقویت روابط اجتماعی ساکنان محله هاو مجتمع های مسکونی ، اما آنچنان که بایدمورد استفاده قرار نمی گیرند. به نظر می رسد عدم استفاده از این فضاها به علت عدم نیاز به آن ها نبوده است ،بلکه ویژگی ها ومحدوده و عوامل رضایت موثر بر رضایت ساکنین بستر فعالیت های آن ها را ایجاد نمی کندوکیفیت عملکردی فضا را کاهش می دهد..لذا در این پژوهش سعی بر آن شد تا با مطالعات کتابخانه ای ومشاهدات میدانی یک محله قدیمی و یک محله جدید در شهر گناوه در حد امکان فرهنگ و اقلیم این منطقه بهطور دقیق شناسایی شده و مورد ارزیابی قرار گیرند. بر این اساس در مرحله اول به مطالعات اکتشافی نسبت بهموضوع واحد همسایگی مطلوب و کشف مولفه های موثر برای بهبود تعاملات اجتماعی پرداخته و در مرحلهبعد مطالعه تطبیقی میان محله های قدیم ومحله یا واحد همسایگی جدیدو سیر تحولی و تحلیل عملکردهای آنها بررسی شده است . در آخر نتایج تحقیق به صورت راهکارهایی در جهت بهبود دهنده روابط خانواده ها درواحد های همسایگی در قالب دو بعد عینی و ذهنی ارائه شده است.

Keywords:

واحد همسایگی , خانه , خانواده , روابط اجتماعی , بندر گناوه