تاثیر یک دوره بی تمرینی به دنبال دو نوع تمرین ترکیبی بر عملکرد ورزشی و هموگلوبین گلیکوزیله شده در زنان مبتلا به دیابت نوع دو
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 416
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPSR-10-1_008
تاریخ نمایه سازی: 13 مرداد 1400
Abstract:
هدف: هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر یک دوره بیتمرینی به دنبال دو نوع تمرین ترکیبی بر عملکرد ورزشی و هموگلوبین گلیکوزیله شده در زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش بررسی: از بین زنان مبتلا به دیابت نوع دو شیراز، ۲۳ نفر به طور تصادفی به سه گروه کنترل، گروه تمرین در روزهای مجزا که تمرینات استقامتی را در یک روز و مقاومتی را در روز بعد انجام دادند و گروه تمرین در روزهای مشابه که تمرینات استقامتی و مقاومتی را در یک روز انجام می دادند، تقسیم شدند. قبل و بعد از ۸ هفته تمرین ترکیبی و بعد از چهار هفته بی تمرینی هموگلوبین گلیکوزیله شده (Glycosylated Hemoglobin; Hb A۱c) درحالت ناشتایی اندازه گیری شد. حداکثر اکسیژن مصرفی (Maximum Oxygen Consumption; VO۲max ) و زمان رسیدن به خستگی (Time To Exhaustion; TTE) نیز از طریق اجرای آزمون بالک بر روی نوارگردان محاسبه گردید. یافته ها: دو ماه تمرین ترکیبی در هر دو گروه تمرین، موجب کاهش معنی دار Hb A۱c، افزایش معنی دار VO۲max و TTE شد (۰/۰۵≤p). یک ماه بی تمرینی به دنبال تمرین ترکیبی، موجب کاهش معنیدار VO۲max و TTE در گروه تمرینی روزهای مشابه گردید (۰/۰۵≤p) ولی در گروه تمرینی روزهای مجزا این کاهش از لحاظ آماری معنی دار نبود. افزایش Hb A۱c بعد از دوره ی بی تمرینی در هر دو گروه تمرین از لحاظ آماری معنی دار نبود (۰/۰۵≥p). نتیجه گیری: یافته ها بیانگر این است که تمرینات ترکیبی باعث بهبود کنترل قندخون و افزایش عملکرد ورزشی در زنان مبتلا به دیابت نوع دو می گردد. همچنین انجام تمرینات ترکیبی در روزهای مجزا موجب حفظ طولانی تر دستاوردهای تمرینی در دوره های بی تمرینی می شود.
Keywords:
بی تمرینی , تمرینات ترکیبی , دیابت نوع دو , هموگلوبین گلیکوزیله شده , حداکثر اکسیژن مصرفی , زمان رسیدن به خستگی
Authors
لیلا قدرت
دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
زهرا صالح پور
دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
جواد نعمتی
استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
محسن ثالثی
دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :