بررسی معناشناسی در زمانی واژه «عفو» در قرآن کریم ودیوان زهیر بن ابی سلمی
Publish place: 5th International Conference on Religious Research, Islamic Science, jurisprudence and law in Iran and Islamic World
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 264
This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
RICCONF05_040
تاریخ نمایه سازی: 13 مرداد 1400
Abstract:
یکی از شاخه های معناشناسی، معناشناسی در زمانی می باشد که به بررسی تغییرات وتحولات معنای واژگان در طول زمان می پردازد. پژوهش حاضر درصدد تبیین جایگاه معنایی واژه «عفو» در قران کریم ودیوان زهیرین ابی سلمی به شیوه ی معناشناسی در زمانی می باشد. لذا ابتدا به بررسی این واژگان در دانشنامه ها وقاموس های عربی پرداختیم و پس از آن به بررسی آن ها در دوره ی جاهلی به صورت کلی و با تکیه بر دیوان زهیر به طور خاص و دردوره ی اسلامی و پس از آن با استناد به قرآن کریم و با تکیه بر کتاب های حدیث می پردازیم. دراین پژوهش از روش توصیفی - تحلیلی استفاده شده است. و نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که بیشترین بار معنایی واژه مذکور در این پژوهش دردوره ی جاهلی، از بین رفتن و محو شدن اثر می باشد هر چند که با توجه به بافت و ساختار جمله واشعار جاهلی دارای معنای دیگری نیز می باشد حال آنکه همین واژه در عصر نزول قرآن و پس از آن دارای وجوه معنایی متعدی می باشد که درک و دریافت معانی حقیقی آن با تکیه بر ساختار ایات مبارکه ی قرآن و بافت و سیاق آن امکان پذیر می باشد و بیشترین معنایی که در قرآن کریم درباره ی این واژه آمده است همان معنای حقیقی کلمه یعنی «عفو و بخشش» بی انتهای خداوند می باشد.
Authors
سیدحسین سیدی
استاد دانشگاه فردوسی مشهد
زهرا ارامش مفرد
دانش اموخته کارشناسی ارشد زبان و ادبیات عربی، دانشگاه فردوسی مشهد