بررسی و ارزیابی مناسب سازی بوستان های محله ای با تاکید بر توسعه روابط اجتماعی میان ساکنان محله و افراد دارای معلولیت جسمی- حرکتی (مطالعه موردی؛ بوستان های محله ای شهر کرمان)

طراحی و احداث بوستانهای محلی، به عنوان بخشی از فضای سبز شهری، از موضوعات مهم در طراحی برنامه ریزی شهرهای معاصر هستند. وجود بوستانهای مناسب سازی شده دارای خصیصه اجتماع پذیری، مکمل مهمی در جهت اجتماعی شدن افراد دارای معلولیت است. علاوه بر این، اجتماع پذیری فضاهای عمومی موجب ارتقاء روحیه ی همبستگی، رشد فردی و ایجاد خاطره ی جمعی برای این گروه است. افراد دارای معلولیت در استفاده از بوستانهای محلهای با موانع و محدودیتهای متعددی مواجه هستند از جمله: شیب نامناسب، عدم وجود رمپ، ناهموار بودن مسیر، لغزنده بودن کف، که موجب شده، افراد دارای معلولیت کمتر از بوستانهای محله مناسب سازی نشده و یا محدود استفاده کنند. مشارکت افراد دارای معلولیت جسمی- حرکتی در فعالیتهای گردشی تحت تاثیر مجموعه ای از موانع و محدودیت های گذران اوقات فراغت میباشد. به همین دلیل ضروری است که راهکارهای مناسبی در جهت تعدیل و کاهش صدمات روحی و روانی افراد دارای معلولیت و دستیابی به هویت مستقل در آنان اتخاذ گردند. در پژوهش حاضر در سال ۱۳۹۹ و با روش توصیفی - تحلیلی، به بررسی، ارزیابی میزان اجتماع پذیری بوستانهای محله ای شهر کرمان و همچنین نقش گروه های افراد دارای معلولیت در این زمینه پرداخته است. نتایج بررسیها نشان میدهد که مناسب سازی ساختار اجتماع سیاسی شهر، ساختار کالبدی - فضایی و حالات روحی روانی استفاده کنندگان از فضا در ارتقاء تعاملات اجتماعی در میان ساکنان محله برای افراد دارای معلولیت تاثیرگذار می باشد که در بوستانهای محلهای شهر کرمان کمتر به این رویکردها در طراحی یا بهسازی آنها توجه شده است.

Keywords:

بوستانهای محله ای , مناسب سازی , توسعه روابط اجتماعی , اجتماع پذیری , معلولیت جسمی-حرکتی