تاثیر گردشگری بر مشارکت اجتماعی و فرهنگی در جهت تحقق برنامه های توسعه پایدار روستایی

توجه به مقوله مشارکت اجتماعی در مدیریت منابع محیطی توسط مردم و مشارکت در برنامه های مختلف توسعه به مثابه یکی از عناصر مهم مدیریت و توسعه روستایی است؛ که در رفع مشکلات اجتماعی اقتصادی و توزیع بهینه خدمات و امکانات، به منظور افزایش رفاه و آسایش روستاییان موثر است .با این وجود، اهمیت و جایگاه سرمایه اجتماعی و مشارکت روستاییان به درستی تشخیص داده نشده است. بدین ترتیب، ایفای نقش مردم و مشارکت آنها در جهت تسریع فرآیند توسعه آنچنان که باید موردتوجه قرار نگرفته است .بر این شالوده، این پژوهش رابطه بین بهبود سرمایه اجتماعی روستاییان و مشارکت آنها در برنامه های توسعه روستایی با نقش میانجی اثرات محیطی اکولوژیک، فیزیکی، اقتصادی و اجتماعی فرهنگی ادراک شده از اجرای برنامه ها و طرحها توسط مراجعین به روستا را آشکار میسازد. روش تحقیق در این مطالعه نمونه موردی تطبیقی با استفاده از منابع اسنادی و کتابخانه ای و بهره گیری از تکنیک (SWOT) بوده است، به این صورت که بامطالعه منابع فاکتورها شناسایی و برای تطبیق با شرایط محیط با تکنیک مذکور موردبررسی قرار گرفتند .یافته های تحقیق نشان داد که مشارکت مردم در اجرای طرحها و شراکت در فعالیت های اجتماعی و سرمایه گذاری اقتصادی در روستاها افزایش یافته که درنتیجه موجب بهبود ابعاد توسعه پایدار روستایی شده است.

Keywords:

گردشگری کشاورزی , مشارکت اجتماعی , مشارکت فرهنگی , مدیریت منابع , توسعه پایدار روستایی.