تبیین عوامل تاثیرگذار در توسعه پایدار محله ای با تاکید بر پایداری اجتماعی (پویایی و سازگاری)(نمونه موردی: محله چیذر تهران)

رشد فزایندهی ابعاد شهرنشینی و شکل گیری مقیاس های جدیدی از رشد شهری در طی چند دهه ی اخیر موجب شده است، شهر و شهرسازی معاصر با چالشهای نوینی مواجه گردد. در این میان تاکید برنامه ریزی و مدیریت شهری، بیش از هر زمان دیگری به سطوح پایین تر و ابعاد ملموس زندگی شهری متوجه شد است. محله ملموس ترین جزء شهری است؛ که ارتباط شهروندان با شهر از طریق آن صورت می گیرد . رویکردی که فرآیند برنامه ریزی شهری را به سمت محله ها سوق میدهد، رویکرد توسعه محله ای پایدار است؛ در این پژوهش هدف بر آن بود تا با تمرکز بر رویکرد توسعه محلهای پایدار، یکی از معیارهای موثر بر پایداری توسعه، (پویایی و سازگاری)، در محله چیذر به عنوان نمونه موردی شناخته و در فرآیند برنامه ریزی محله لحاظ شود. روش تحقیق، به لحاظ هدف از نوع کاربردی و به لحاظ ماهیت و روش از نوع توصیفی مشاهده ای است. جامع آماری مردم ساکن محله چیذر، روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و اسنادی و بخشی روشهای میدانی (پرسشنامه) و روش مشاهده مستقیم (مشارکتی) است و در این پژوهش، جهت جهت تحلیل داده ها و Statistica V.۷، ابتدا آمار توصیفی شامل شاخص های مرکزی و پراکندگی، نمودارها و جداول فراوانی استخراج می شود و برای بررسی اثر متغیرهای زمینه ای بر این معیارها نیز از تحلیل واریانس و در صورت معنیداری نتایج تحلیل واریانس، برای مقایسه دوبه دو میانگین های مربوط به سطوح مختلف متغیرها، از آزمون توکی استفاده گردید. با توجه به محلات به عنوان بستر زندگی اجتماعی ساکنین، میتوان به توسعه پایدار محلی دست یافت. محله پایدار محلهای خودکفا است؛ که فرصت ظهور احساسهای جمعی، روابط صمیمی و سکونتی شاد و پویا و سازگار را برای اهالی خود مهیا می کند. محله پایدار، هویت مختص به خود دارد و احساس پویایی را در ساکنین ایجاد می نماید. ساکنین این محله از کیفیت بالای زندگی و رفاه برخوردارند.

Keywords:

محله پایدار , پایداری اجتماعی , محله چیذر , پویایی و سازگاری.