شناخت مولفه های بازآفرینی منظر رودکنارها بر اساس تحلیل شش نمونه موردی

روددره های هفتگانه در ساختار شهر تهران در طول تاریخ، مهمترین مولفه طبیعی به شمار میروند. این روددره ها میتوانند نقش مهمی در زمینه تامین منابع آب شیرین، کریدورهای طبیعی جریان آب وهوا و محیطهای زیست مناسب، فضاهای سبز و استقرار فعالیتهای خدماتی و تفریحی عمومی ایفا نمایند؛ اما استفاده گسترده سبب شده تا فشاری بیش از توان محیط به طبیعت وارد شود و شاهد ازبین رفتن عناصر طبیعت و همچنین آلودگی آب بود. در نتیجه امروزه این مولفه های طبیعی نقش کمرنگی در معادالت شهری تهران برعهدهدارند و کیفیت زندگی را تنزل بخشیده اند. لذا برنامه ریزی محیطهای طبیعی در راستای حفظ و احیای اکوسیستمهای طبیعی و بهره برداری بهینه از آنها، کاملا ضروری به نظر میرسد. این پژوهش با بررسی ابعاد آسیب شناسانه رود کنارها از دریچه نگاه دانش اکولوژی منظر و اقدامات عملی آن، درصدد است راه حلی برای برونرفت از وضع کنونی ارائه کند. در این راستا، پژوهش حاضر در پی یافتن راهحل و پاسخی برای این سوال است که رویکرد اکولوژیک منظر چگونه و تا چه میزان بر مدیریت احیای نقش رودخانه های شهری تاثیرگذار است؟ مقاله حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی و در این روش با بررسی مدارک و پروژه های موفق دنیا راهبردهایی در ابعاد محیط طبیعی، محیط فعالیتهای انسانی و محیط مصنوع برای برنامه ریزی احیای محیط طبیعی این رودکنارها ارائهشدهاست که به عنوان الگویی برای رودهای شهری دیگر قرارگیرد.

Keywords:

معماری منظر , اکولوژی , رود درکه , محیط طبیعی , محیط فعالیتهای انسانی , محیط مصنوع.