بررسی نحوه مدیریت تامین سرپناه پس از سانحه؛ نمونه موردی: زلزله ۲۰۱۰ هایتی

در طول دهه های اخیر، جهان شاهد وقوع مخاطرات طبیعی بوده که موجب بروز خسارات کالبدی، اقتصادی و اجتماعی جبران ناپذیری شده است. در راستای مدیریت بحران پس از سانحه، تامین سرپناه از مهمترین اقدامات در دوره های مختلف به حساب میآید. بررسی نحوه عملکرد و راهکارهای پیش گرفته شده در اقسا نقاط جهان و استخراج درس آموخته هایی با هدف بکارگیری بهترین اقدامات و مدیریت شرایط اضطرار و بازتوانی شهرهای ایران در برابر سوانح آتی ضروری به نظر می رسد. کشور هایتی در جنوب آمریکا و در منطقه کارائیب۱ قرار گرفته است. هایتی فقیرترین کشور در نیمکره غربی بوده که همواره با مشکلات سیاسی و اقتصادی متفاوتی مواجه شده است. در ۱۲ ژانویه سال ۲۰۱۰ کشور هایتی یکی از تکان دهنده ترین وقایع تاریخ را تجربه کرد. زلزله ای به بزرگی ۷,۳ ریشتر پورتو-پرنس و مناطق اطرافش را ویران کرد. این زلزله با دست کم ۲۳۰ ,۰۰۰ نفر کشته جزء بدترین بلایای طبیعی در سالهای اخیر بوده است. در این مقاله تلاش شد که با مطالعه مستندات، متون تخصصی، مقالات و سایتهای اینترنتی به شناختی در خصوص مراحل اضطرار، سرپناه های بکارگرفته شده جهت اسکان و راهبردهای بازسازی مسکن دائم دست یافته شود. درنهایت چنین نتیجه گرفته شد که حضور نیروهای امدادی بین المللی، تمرکز رسانه های جهانی و سازمانهایی مانند سازمان جامعه مدنی تاحد زیادی میتوانند در کاهش هرج و مرج موثر بوده و همچنین مشارکت آسیب دیدگان در تمامی مراحل پس از سانحه از امدادونجات تا بازسازی را می توان یکی از اصلی ترین دلایل حرکت جامعه به سمت بازیابی و بازسازی بوده است. لازم به ذکر است ساخت سرپناه ارزان قیمت با استفاده از مصالح محلی و تبدیل آن به سرپناه دائم به همراه روشهای کاهش خطر، شناخت پتانسیل های بومی و آموزش افراد محلی میتواند بازتوانی را تسریع و به ساخت جامعه ای تاب آور در برابر سوانح احتمالی آتی منجر شود.

Keywords:

مدیریت بحران , تامین سرپناه , مشارکت مردمی , کاهش خطرپذیری , زلزله هایتی