بررسی و ارائه راهکارهای معمارانه و شهرسازی به منظور کاهش خطرطوفان برف در ایران

طوفان برف و بهمن یکی از مخرب ترین انواع سوانحی است که در صورت وقوع می تواند شرایط بحرانی و مخاطره آمیزی را در ارتباط با تخریب ساختمان ها، مسدود شدن مسیرها و قطع ارتباطات به وجود آورد. با توجه به سابقه ی بارش برف سنگین در نواحی غربی کشور و استان گیلان در شمال وقوع این پدیده در آینده نیز محتمل می باشد. لذا پژوهش حاضر به دنبال ارائه روشهای به منظور کاهش خطرپذیری(معماری و محیط کالبدی) پس از سانحه ی طوفان برف و بهمن می باشد. با توجه به اینکه این پژوهش در نوع خود در کشور جدید است، روش پژوهش مقاله مروری بوده و از مطالعات کتابخانه ای و جستجو و بررسی منابع اینترنتی شامل مقالات و گزارش ها استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان میدهد کاهش آسیب پذیری طوفان برف را در مراحل مختلف باید بررسی کرد. مرحله اول آمادگی پیش از سانحه در بخش مدیریتی و مردمی بوده که نیازمند تدوین دستورالعملهای پیشگیری و اقدامات آگاهی دهنده، آموزش محلی و مانور و تمرین است. بخش دوم در نظر گرفتن عناصر و جزئیات معماری مناسب در مراحل ساخت و یا تجهیز ساختمان های موجود مانند استفاده از شبکه های برفگیر، طراحی شیب مناسب و مصالح غیرلغزنده جهت پوشش بام، سد کننده های بهمن در نواحی شهری، استفاده از کابل های گرم کننده در نواحی که پتانسیل نشستن برف در انها وجود دارد، ایجاد امکان تهویه ی فضا، تعیین فضای حائل میان فضای اصلی و فرعی، طراحی سایبان های ورودی با جهتگیری مناسب، جهت یابی صحیح ورودی ها و پلکان های ساختمان است. همچنین در نهایت طراحی جزئیات مناسب مبلمان شهری و نحوه ی همجواری ساختمانها در محیط کالبدی مانند تعیین فضای حائل میان ساختمان ها، جلوگیری از همپوشانی بام ها ممانعت از پیش آمدگی بام ساختمانها در حریم معابر و کابلها را میتوان مدنظر قرار داد.

Keywords:

کاهش خطر پذیری , مدیریت بحران , راهکار معماری , راهکار شهری , طوفان برف