تاملی بر خلاقیت و فرآیند آفرینش اثر معماری با تکیه بر آرا و افکار ̎ ملاصدرا و برایان لاوسون

خلاقیت به عنوان نیروی آفرینندگی فکر بشر، همواره مورد توجه پژوهشگران بوده و در طول تاریخ از منظر علوم مختلف هم چون روانشناسی، فلسفه و علوم شناختی مورد مطالعه قرار گرفته است. در فرایند طراحی معماری نیز این پدیده ، کلید خلق آثار محسوب می شود و شناخت و درک صحیح از آن می تواند در حل مسائل طراحی و دستیابی به محصولی متعالی بسیار راهگشا باشد. تحقیق پیش رو که با هدف تعمق در فرایند طراحی و اندیشه خلاقانه صورت پذیرفته، در راستای رسیدن به اهداف خود، از روش مقایسه سود جسته و از دو دیدگاه مختلف به موضوع نگریسته است. دیدگاه نخست متعلق به دکتر برایان لاوسون ،معمار و روان شناسی که سال ها در زمینه طراحی پژوهی تحقیق نموده ، و دیگری مشتمل بر آرا و افکار حکیم فرزانه ایرانی صدرالمتالهین محمدبن ابراهیم (ملاصدرا)، می باشد. در انتها با مقایسه این دو دیدگاه و بررسی وجوه اشتراک و افتراق آن ها، مفاهیم مشترک در این زمینه تبیین گردیده است. مطالعات نشان می دهد که قوه خلاقه و آفرینشگری در بشر ذاتی واکتسابی بوده و معمولا طی مراحلی خاص اتفاق می افتد. روش تحقیق توصیفی تحلیلی بوده و نتیجه گیری توسط قیاس صورت گرفته است. اطلاعات مورد نیاز به شیوه کتابخانه ای گردآوری شده است

Keywords:

خلاقیت , فرایند طراحی معماری , لاوسون , ملاصدرا