تحلیل وضعیت توسعه پایدار در مناطق شهری کلانشهرها (نمونه موردی: کلان شهر اصفهان)
Publish place: Studies of urban structure and function، Vol: 1، Issue: 2
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 249
This Paper With 24 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SHAHR-1-2_003
تاریخ نمایه سازی: 10 شهریور 1400
Abstract:
شهر اصفهان ازجمله شهرهایی است که در ناحیه خشک ایران قرار دارد و بهدلیل محدودیت های فراوان، مشکلاتی در زمینه شبکه حمل و نقل شهری، محیط زیست شهری، فضاهای فرهنگی دارد که با رشد جمعیت ابعاد گستردهتری یافته و زمینه نابرابری و رقابت های ناسالم را جهت دسترسی به امکانات و تسهیلات شهری در سطح شهر ایجاد میکند. هدف این تحقیق تحلیل و ارزیابی توسعه پایدار کلانشهر اصفهان از طریق بررسی ۶۶ شاخص توسعه میباشد. شاخصهای مورد بررسی شامل پنج گروه کلی شاخصهای اجتماعی- اقتصادی، فرهنگی- آموزشی، کالبدی- زیست محیطی، زیربنایی- مسکونی و شاخصهای دسترسی میباشد. روش تحقیق توصیفی– تحلیلی و نتایج حاصل از پژوهش کاربردی- توسعهای است. از روشها و تکنیکهای تصمیمگیری چند معیاره تاپسیس، ضریب آنتروپی، تحلیل خوشهای سلسله مراتبی و ضریب پراکندگی جهت تحلیل دادههای پژوهش استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که منطقه شش و پنج شهر اصفهان از نظر شاخص نهایی توسعه با امتیاز توسعه ۷۴۳/۰ و ۷۴۱/۰ برخوردارترین مناطق شهر بوده و اختلاف نسبتا محسوسی با دیگر نواحی شهر دارند. منطقه ده شهر اصفهان نیز با امتیاز ۰۸۷/۰ کم توسعه یافته ترین و محروم ترین منطقه شهر می باشد. نتیجه حاصل از تحلیل خوشهای سلسله مراتبی نیز حاکی از آن است که مناطق شش و پنج شهر اصفهان در سطح اول، مناطق یک و سه شهر در سطح دوم و ده منطقه باقیمانده شهر در سطح سوم توسعه قرار دارند و عنوان مناطق محروم شهر را دارند. ضریب پراکندگی شاخص توسعه در سطح مناطق چهارده گانه شهر اصفهان برابر با ۶۵۸/۰ محاسبه شد.
Keywords:
Authors
رحیم بردی آنامرادنژاد
دانشگاه مازندران
همت الله رورده
دانشگاه مازندران
سمیه احمدی نژاد
دانشگاه مازندران