تاثیر عملکرد واقعیت مجازی در مکان یابی صحنه تئاتر با تکیه بر نظرات کریستوفربوف

توسعه دنیای مجازی و هوش مصنوعی برای تجسم همه جانبه واقعیت مجازی در تحول صحنه پردازی تئاتر از اهمیت ویژه ایبرخوردار شده و درزمینه مختلف ازجمله گردشگری مجازی، تئاتر درمانی، موزه گردی مجازی، رواندرمانی و .. به کارگرفته شده است و به شکل گیری فضاهایی با تصاویر جذاب اختصاص یافته است. از آنجایی که نوع ارتباط انسان معاصر،ماهیت تجربه و جذب مخاطب بر اساس دگردیسی تکنولوژی دچار دگرگونی شده است، واقعیت مجازی توانسته بسترمناسب جانشینی و هم نشینی واقعیت شود. به گونه ای که مرز تشخیص واقعیت و مجاز برای مخاطب بسیار کم است.محدودیت های مکانی- اقتصادی موجود در عرصه تئاتر ایران موجب شده تا هنرمندان و پیشکسوتان نتوانند برخی ازصحنه های مورد نیاز که مستلزم هزینه زیاد و سالن مناسب بوده را اجرا کنند اما با استفاده از عملکرد تکنولوژی واقعیتمجازی می توان در کمترین زمان تغییر مکان، تغییر زمان نمایش بدون محدودیت اجرایی با کمک نرم افزارها و طراحیکامپیوتری منطبق با واقعیت ایجاد کرد. این پژوهش با رویکردی تحلیلی محتوای کیفی جهت دار سعی دارد با معطوفشدن بر راهکارهای جایگزین واقعیت مجازی همراه با الگوهای خلاقانه طراحان صحنه به سبب محدودیت های مکانی-اقتصادی اجراهای متفاوتی را عیان کند. پژوهشگر بر اساس نظریات کریستوفربوف و نمونه های مشابه به کار گرفته شدهواقعیت مجازی را مورد تحلیل قرار می دهند. پس از بررسی اجراهای حاصل از این تکنولوژی، مشخص نموده راهکارهایجایگزین، موفقیت آمیز بوده است. این پژوهش اثبات می کند که با بهره گیری از واقعیت مجازی، طراحان صحنه برایمقابله با محدودیت های مکانی- اقتصادی موجود، قادر به بروز خلاقیت بیشتر در جهت جذب مخاطب و توسعه تئاترمی باشند. به کارگیری الگوهای آزموده شده منتج به خلق عناصر دیداری متفاوت طراحی درصحنه بدون محدودیت مکانی-اقتصادی امکان پذیر است.

Keywords:

واقعیت مجازی , مکان یابی , صحنه پردازی مجازی , محدودیت اجرا