لزوم توزیع عادلانه فرصت ها زمینه ساز وحدت در نظام اسلامی ایران از منظر فقهی و حقوقی

بی شک حفظ نظام و زمینه سازی برای پایداری آن از اهمیت بالایی برخوردار است و کلیدی ترین عامل در شکل گیریچنین وضعیتی وحدت میان آحاد و اقوام مختلف جامعه است. در طول تاریخ، آن چه که منجر به نارضایتی اقوام ونژادهای مختلف در یک جامعه گشته است، بی عدالتی اجتماعی توام با توزیع نامتناسب ثروت در میان اقشار مختلفبوده است. مطالعات اخیر نشان میدهند مهمترین عامل در توزیع ناعادلانه درآمد و ثروت، توزیع ناعادلانه فرصت هایشغلی و آموزشی است. در دین مبین اسلام نیز بهطور مکرر به دو مقوله عدالت و وحدت میان اقشار مختلف مسلمانانتاکید شده و آحاد جامعه را به سوی آن راهنمایی کرده است. مسئله عدالت علاوه بر این که در علوم فقهی به عنوانیک قاعده مطرح است، در اصول مختلف از قانون اساسی کشور نیز به آن پرداخته شده است که از جمله آنها می توانبه اصول ۴۳ ، ۶۱ ، ۱۰۹ ، ۱۲۱ ، ۱۵۶ و ۱۷۳ از قانون اساسی اشاره کرد. اهمیت این مباحث زمانی دوچندان می شودکه نوجه شود کشور ایران متشکل از اقوام و زبان های مختلفی است که برای وحدت و یکپارچکی آنها توجه بهرهنمودهای دین مبین اسلام ضرورت دارد. با این همه باید گفت که در تعیین و تبیین عدالت، در عرصه های مختلفو از جمله در توزیع فرصت ها، ابهامات متعددی وجود دارد که نه در آثار فقهی و نه در متون حقوقی مورد بررسی قرارنگرفته اند.از همین رو در این پژوهش به لزوم توزیع عادلانه فرصت ها بین اقوام در نظام اسلامی ایران و زمینه سازیآن برای شکل گیری وحدت میان آحاد جامعه چه از منظر فقهی و چه از جنبه حقوقی پرداخته شده است.

Keywords:

عدالت , وحدت , عدالت اجتماعی , نظام اسلامی