مدل سازی مساله لجستیک سبز در یک شبکه اتوبوس شهری

مساله طراحی شبکه حمل و نقل شهری یکی از پرکاربردترین مسائل در دنیای واقعی است. برای حمل و نقل شهری در شبکه اتوبوسرانی، برای کاهش هزینه های حمل و نقل و آلودگی هوا ، زمان بندی کارا ضروری است. در این ااپژوهش مساله طراحی شبکه حمل و نقل اتوبوس با در نظرگرفتن اهداف زیست محیطی و کاهش آلودگی هوا بررسی شده است. و یک مدل برنامه ریزی خطی عدد صحیح مختلط با هدف کمینه سازی هزینه های حمل نقل و تولید گازهای آلاینده توسعه یافته است. محدودیت های منابع حمل و نقل در شبکه حمل و نقل اتوبوس شهری در نظر گرفته شده اند، و در مدل پیشنهادی مسیرهای بهینه، تواتر مسیرها، با هدف کاهش آلودگی هوا و هزینه های حمل و نقل، تعیین می شود. به علت پیچیدگی مدل یک روش فرا ابتکاری مبتنی بر الگوریتم ژنتیک پیشنهاد شده است. پس از تنظیم پارامترهای الگوریتم پیشنهادی با روش تاگوچی، آزمایش های عددی انجام شد و نتایج حاصل از حل مدل ریاضی با نرم افزار بهینه سازی و نتایج روش فراابتکاری مقایسه شدند. نتایج حاکی از آن است که روش پیشنهادی دارای کارایی بسیار خوبی است و برای مسائل با سایز کوچک میزان انحراف نسبی تابع هدف روش پیشنهادی به طور میانگین ۱.۳۳۸ درصد است، و برای مسائل با سایز متوسط و بزرگ، زمان حل روش پیشنهادی به طور میانگین ۱.۹۲۷ و ۲.۴۴۲ ثانیه می باشد. حساسیت مدل نسبت به پارامترهای مدل تحلیل شد، و تابع هدف مدل پیشنهادی با تقاضای سفر بین ایستگاه ها، ظرفیت وسیله نقلیه، حداکثر جریان مسافر، زمان عملیاتی مسیر حمل و نقل و نرخ مصرف سوخت رابطه مستقیم دارد و با ظرفیت وسیله نقلیه رابطه عکس دارد.

Keywords:

مساله طراحی شبکه حمل و نقل اتوبوس شهری , مساله لجستیک سبز , الگوریتم ژنتیک