اولویت بندی شاخص های تاثیر گذار در توسعه درونی بافت های قدیمی شهر ساوه با استفاده از مدل TOPSIS

شناخت و بهره برداری صحیح از ظرفیت های نهفته در راستای توسعه درونی شهر در بافت کنونی اولویت خاصی دارد. چنین استکه در راستای توسعه درونی شهر؛ بافت های فرسوده در حاشیه، متن و مرکز شهر به عنوان ظرفیت ها و فرصیت هایی برای توسعهشهر در درون خود مطرح می شوند که بر همین اساس در این تحقیق سعی در اولویت بندی شاخص های تاثیر گذار در توسعهدرونی بافت های قدیمی شهر ساوه شده است.این تحقیق از نوع کاربردی و با توجه به ماهیت موضوع و اهداف تحقیق رویکردحاکم بر فضای تحقیق «توصیفی- تحلیلی» است. روش جمع آوری داده های اولیه به صورت پرسشنامه ای می باشد. جامعه آماری این پژوهش شهر ساوه می باشد. جهت اولویت بندی شاخص ها از ۲۰ نفر کارشناس نظر سنجی شده است. و اولویت بندی شاخصها از مدل TOPSIS بهره گرفته شده است نتایج تحقیق نشان می دهد معیار کالبدی- فضایی با وزن ۰.۷۶۲ دارای اولویت اول است و متغیر میزان فشردگی ابنیه در بافت نیز از بین متغیرها دارای رتبه اول است و متغیر وجود عناصر هویت بخش وشاخصبصری در جایگاه دوم و متغیر سازگاری ابعاد معابر بافت و تراکم طبقات در جایگاه سوم قرار دارد. مولفه اقتصادی با کسب امتیاز۰.۶۶ در درجه دوم تاثیرگذاری در توسعه درونی؛ مولفه اجتماعی با وزن ۰.۵۴ در رتبه سوم و مولفه زیست محیطی با وزن ۰.۵۱ دررتبه چهارم و مولفه مدیریتی با وزن ۰.۴۲ در رتبه پنجم قرار دارد.

Keywords:

اولویت بندی , توسعه درونی , مدل TOPSIS , بافت قدیمی , شهر ساوه