شناسایی و رتبه بندی کیفی ریسک انواع قراردادهای ساخت بر اساس روش پرداخت

فرآیند ساخت یک فرآیند پیچیده، پرهزینه ، زمانبرو با اجزا زیاد است. در یک پروژه ساخت تخصص های متفاوتی در کنار هم قرار میگیرند تا امکان دستیابی به اهدف را ممکن سازند. انتخاب مناسب ترین روش قرارداد علمی است دقیق زیرا هیچ فرمولی وجود ندارد کهبتوان یک پروژه و متغیرهای کارفرمای پروژه را به آن داد و سپس آن فرمول یک روش قراردادی را تولید کنید. یک قرارداد مناسب بهگونه ای انتخاب می شود تا بوسیله ی تشویق کارفرما و پیمانکار به همکاری منطقی با یکدیگر باعث رسیدن به بهترین نتایج مطابق بااهداف پروژه و ریسک های پیش بینی شده گردد. قراردادهای ساخت به سه نوع اصلی تقسیم می شوند : قراردادهای قلم یکجا یاسرجمع ، قراردادهای هدف- هزینه یا مشارکت و قراردادهای اضافه بر قیمت تمام شده. دراین قراردادهای ساخت این امکان وجود داردکه ریسک ها را کم کرد، انتقال داد یا پذیرفت، ولیکن هرگز نمی توان آن ها را به حساب نیاورد. مدیریت ریسک در قراردادهای ساخترویکردی است که از روش های مناسب جهت کشف و جمع آوری نظرات متخصصان در جهت کاهش تاثیرات خطای فردی در برآورد وافزایش تاثیر مدیریت ریسک در قرارداد استفاده می کند. یکی از معیارهای موثر و کارا بودن یک قرارداد اینست که به وضوح و روشنیریسک و مسئولیت ها را در مواد قرارداد بین طرفین آن تقسیم کرده باشد که بدین معنی است که هر دو طرف قرارداد یک تفسیر ومفهوم از تخصیص ومدیریت ریسک در قرارداد دارند. شناسایی ریسک انواع قرارداد های ساخت عامل تخصیص صحیح ریسک به طرفیاز قرارداد که مسئول مدیریت آن است، می باشد. تجزیه و تحلیل کیفی ریسک، فرآیندی است که طی آن ریسک برای تجزیه و تحلیلاحتمال وقوع و تاثیرآن بر پروژه شناسایی میشود. در این فرآیند اولویت رویدادهای دارای ریسک با توجه به میزان اثر بالقوه هر یک ازآنها بر روی اهداف پروژه، تعیین می شود. در این پژوهش روش قرارداد اضافه بر هزینه تمام شده بین دیگر روش ها از ریسک بالاتریجهت کارفرما برخوردار است. در این روش ریسک های طرح ادعا، ریسک کاهش انگیزه صرفه جویی در پیمانکار، ریسک تعویق درتصمیم گیری و مدیریت کار و ریسک افزایش هزینه تمام شده کار بیشترین اثر را بر پروژه بین دیگر ریسک ها دارا هستند.

Keywords:

مدیریت ریسک , مدیریت قرارداد , قراردادهای سرجمع , قرارداد هدف , هزینه , قرارداد اضافه بر قیمت تمام شده