بررسی و رتبه بندی عوامل موثر در بازیافت ضایعات ساختمانی با استفاده از روش تصمیم گیری چند معیاره (مطالعه موردی شهر ساری)

توسعه روزافزون شهرها و افزایش شدید جمعیت نیاز بشر به منابع طبیعی را با توجه به محدود بودن و غیر قابل بازگشت بودن آنهادوچندان کرده است. نیاز به حفظ منابع طبیعی و معدنی و نگهداری از آنها برای نسل های آینده لازم و ضروری بوده و از اصلی تریناصول توسعه پایدار می باشد. در توسعه پایدار شهری سعی می شود که از منابع طبیعی طوری استفاده شود که کمترین آسیب و نقصیرا به طبیعت وارد کند. در این راستا باید توجه ویژه ای به مقوله مدیریت پایدار پسماند گردد. یکی از روشهایی که متاسفانه در ایران کمترمورد توجه قرار گرفته قابلیت بازیافت و باز مصرف بسیاری از مصالح ساختمانی است برنامه های مدیریت بازیافت ضایعات و نخاله هایساختمانی در صورت مطالعه و اجرایی شدن می تواند به افزایش بهره وری مصالح در صنعت ساختمان منجر شود. در این تحقیق شناساییعوامل و معیارهای موثر جهت مدیریت ضایعات ساختمانی با تکیه بر مفاهیم توسعه پایدار بررسی گردیده است و سپس با استفاده از تحلیلآماری استنباطی و به کمک نرم افزار SPSS به بررسی و آزمون عوامل شناسایی شده و سوال های پژوهش پرداخته شد. نتایج تحلیل آماریاستنباطی نشان میدهد که همه عوامل شناسایی شده و سوال های آنها معنی دار بوده و مورد تایید می باشند و در مدیریت ضایعاتساختمانی نقش دارند. در این پژوهش با رویکرد توسعه پایدار به بررسی و شناخت راهکارهای قابل اجرادر شهر ساری پرداخته شده استدر همین راستا علاوه بر ارایه آنالیز آماری اقدام به رتبه بندی روش های مختلف به کمک روش تصمیم گیری چند معیاره (TOPSIS)اقدام شده است و در این رتبه بندی روش بازیافت با روش کاهش منابع تولید ضایعات دارای بالاترین رتبه است و روش دفن یا انباشت بهعنوان روشی با کمترین بهره وری معرفی می شود.

Keywords:

ضایعات ساختمانی , توسعه پایدار , روش تاپسیس , کاهش ضایعات