کمی سازی عدم قطعیت سهم منابع رسوب تپه های ماسه ای با استفاده از روش انگشت نگاری مونت کارلو (مطالعه موردی: تپه های ماسه ای جازموریان، جنوب استان کرمان)

امروزه استفاده از تکنیک انگشت­نگاری رسوب در تعیین سهم منابع رسوبات در حال افزایش می­باشد، بنابراین توجه به آنالیز عدم قطعیت در طی فرآیند مدل­سازی ضروری می­باشد. در این تحقیق به منظور بررسی عدم قطعیت سهم منابع رسوبات تپه­های ماسه­ای در منطقه جازموریان، استان کرمان از تکنیک انگشت­نگاری مونت­کارلو مورد استفاده قرار گرفت. بدین منظور، پس از انتخاب ترکیب بهینه از ردیاب­ها توسط یک فرآیند آماری دو مرحله­ای شامل آزمون­های کروسکال والیس و آنالیز تابع تشخیص، مدل ترکیبی Collins با ۱۰۰۰۰ بار تکرار در MATLAB اجرا گردید و محدوده­ی عدم قطعیت مربوط به سهم منابع رسوبات تپه­های ماسه­ای در سطح اطمینان ۹۵ درصد (صدک­های ۵/۲ و ۵/۹۷ درصد) محاسبه گردید. بر طبق نتایج، از بین ده ردیاب اندازه­گیری شده، ۴ ردیاب شامل Cr، Ni، Li و Co به­عنوان ترکیب بهینه انتخاب شدند و در نهایت به­عنوان پارامتر ورودی به فرآیند مدل­سازی در نظر گرفته شدند. عدم قطعیت کامل (%۱۰۰-۰) در سهم منابع به­ویژه در Qs و Qal و برای برخی نمونه­های رسوب دیگر، منبع Qt محاسبه گردید و دو منبع اول در بیشتر نمونه­های رسوب بیشترین عدم قطعیت نشان دادند و هم­چنین به علت وزش بادهای چند جهته در منطقه، منابع تامین­کننده رسوب برای نمونه­های مختلف تپه­های ماسه­ای نیز متغیر می­­باشد. با توجه به کارایی بالای این تکنیک، استفاد از این روش در مناطقی با تپه­های ماسه­ای فعال به منظور شناسایی منابع آنها، کمی کردن سهم منابع و بررسی عدم قطعیت آنها توصیه می­شود.

Keywords:

انگشت نگاری , عدم قطعیت , مونت کارلو , سهم منابع , جازموریان