نقش میانجی گری ادراک عدالت توزیعی در تاثیر رضایت از نظام جبران خدمات بر امید به آینده، التزام شغلی و سازگاری شغلی معلمان

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر رضایت از جبران خدمات بر امید به آینده، التزام شغلی و سازگاری شغلی معلمان با مرکزیت ادراک عدالت توزیعی انجام شد. روش پژوهش، توصیفی-همبستگی با رویکرد مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری معلمان زن مدارس مقطع ابتدایی شهر خرم آباد به تعداد ۸۵۰ نفر بود که حجم نمونه ۲۳۳ نفر با استفاده از جدول کرجسی و مورگان؛ به روش نمونه گیری طبقه ای نسبی انتخاب گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه های استاندارد رضایت از جبران خدمات راجر و ویوین (۱۹۹۸)، عدالت سازمانی نیهوف و مورمن (۱۹۹۳)، امیدواری اشنایدر و همکاران (۱۹۹۱)، التزام شغلی شاوفلی و همکاران (۲۰۰۶)، و سازگاری شغلی شهرابی فراهانی (۱۳۹۱) بود که روایی سازه، و پایایی آن ها با آزمون آلفای کرونباخ تایید شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss۲۳ و amos۲۳ تحلیل شدند. نتایج نشان داد که متغیر برون زا (رضایت از جبران خدمات) علاوه بر تاثیر مستقیم و معنادار خود بر تمام متغیرهای درون زا (ادراک عدالت توزیعی، امید به آینده، التزام شغلی و سازگاری شغلی معلمان)؛ به واسطه ادراک عدالت توزیعی، دارای نقش غیرمستقیم در تبیین امید به آینده، التزام شغلی و سازگاری شغلی آنان است. 

نقش میانجی گری ادراک عدالت توزیعی در تاثیر رضایت از نظام جبران خدمات بر امید به آینده، التزام شغلی و سازگاری شغلی معلمان Keywords:

دراک عدالت توزیعی , التزام شغلی , امید به آینده , رضایت از جبران خدمات , سازگاری شغلی