تحلیل رمان «خانه پریان» اثر تورج زاهدی بر مبنای الگوی فرایند فردیت یونگ

تحلیل رمان معاصر از رهگذر الگوی «فرایند فردیت» بر اساس آرای کارل گوستاو یونگ، از رویکردهای مهم نقد کهن الگویی است. این الگو درباره جریان رشد، بالندگی و سازشی خودآگاهانه با خود درون سخن می گوید. رویکرد پژوهشی این مقاله تحلیل رمان خانه پریان تورج زاهدی بر مبنای الگوی فرایند فردیت یونگ است، زیرا کشف این مفاهیم و میزان استفاده آن در نقد ادبی نوین، کاربرد بسیاری دارد. هدف اصلی این تحقیق انطباق سلوک عرفانی شخصیت رضا رضوی با الگوی فرایند فردیت یونگ است که باعث می­ گردد قهرمان داستان با آنیمای درون خود به وحدت برسد، جنبه­ های منفی روح خود را تحت کنترل در­آورد و با نجات آنیمای روان خویش تولدی دوباره یابد. این جستار با روش تحلیلی- توصیفی در پی آن است که انسان برای دست­یابی به خود درون باید با کهن الگوی نقاب، آنیما یا آنیموس و سایه آشنا وبا آن­ها ادغام گردد تا سرانجام بتواند به فرایند فردیت دست یابد. یافته­ های پژوهش نشان می ­دهد رضا رضوی، شخصیت اصلی این رمان، به جست وجویی در دنیای درون برای دست یابی به کمال انسانی دعوت می­ شود. او برای درک خویشتن، تمامی مراحل سلوک آیینی را با شناخت آنیما، دریافت راهنمایی های پیرخرد و مبارزه با جنبه های گوناگون سایه خود طی می کند.

Keywords:

کارل گوستاو یونگ , خانه پریان , تورج زاهدی , فرایند فردیت , خواب و رویا , پیر خرد , آنیما , سایه