تحلیل ادبی و زبانی مثنوی«بهیگ»،بختیاری سروده استاد بهمن علاءالدین(بهیگ، شعری پر از ستاره و استعاره)

در این پژوهش و واکاوی ادبی، چند بیت از مثنوی معروف بهیگ، سروده و آوازشده استاد بهمن علاءالدین )مسعود بختیاری( با دو رویکرد بلاغی و آیین شناسانه تجزیه وتحلیل شد. انتخاب فرم و نگاه دقیق شاعر به گوش های از شادیانه عروسی بختیاری، هم نشان از قریحه شاعری او دارد، هم دقت و تعمد ایشان در معرفی بخشی از آداب و رسوم ایلی و نگاه جامعه شناختی به موضوع. مثنوی بهیگ سرشار از شاخصهای صور خیال است و درو نمایه آن بخشی از آیین کهن و کنونی شادیانه عروسی در ایل را بازتاب میدهد. با مرور محور افقی شعر، به نظر آمد که شاعر فقط نخواسته روایتگر رسوم باشد که هنرمندانه بر لزوم نگهداشت آن دسته از رسوم اجتماعی شاد و پاک و زندگی بخش نیز تکیه دارد.

Keywords:

بهمن علاءالدین , مثنوی بهیگ , شعر بومی , آیین بختیار ی