واکاوی باریک آرایه های بدیع معنوی در اشعار طبیب اصفهانی

بدیع از دیدگاه زیبایی شناسی دانشی است که با آن زیبایی های سخن آشکار می شود. طبیب اصفهانی از شاعرانیاست که صنایع معنوی بدیع مورد توجه وی بوده و برای زیبایی آفرینی و آراستن کلام خود در حد اعتدال ازآرایه های بدیع معنوی بهره برده است. نگارنده در پژوهش حاضر به شیوه توصیفی - تحلیلی از دیدگاه زیبایی شناسی به تعیین و بررسی آرایه های بدیع معنوی در دیوان طبیب اصفهانی، پرداخت. با بررسی اشعار دیوانمشخص شد که آرایه های بدیع معنوی نقش بسزایی در ایجاد تصویرها و زیبایی کلام وی داشته است. وی برایبیان افکار و اندیشه های خود علاوه بر صور خیال از سایر صنایع بدیعی مانند: التفات، تجرید، جمع و تفریق،تنسیق الصفات، تلمیح، طباق، ملمع، لف و نشر، حسن تعلیل و ... برای آراستن کلام خویش، بهره برده است؛ ازاین میان تجرید و تلمیح بسامد بالایی دارند و تلمیحات بیشتر به قصص قرآنی و داستان های مشهور غنایی اشارهدارند.

Keywords:

طبیب اصفهانی , دیوان اشعار , آرایه , بدیع , معنوی