بررسی رابطه رضایت مندی زناشویی با باورهای ارتباطی و انتظارات غیرمنطقی زوجین

در این مطالعه ۵۰ زوج ایرانی مقیم استرالیا و کانادا مورد پژوهش قرار گرفتند. شرکت­ کنندگان با روش نمونه­ گیری در دسترس انتخاب شده و به­ طور داوطلب در این آزمون شرکت کردند. تمامی شرکت­ کنندگان به آزمون­ های شاخص رضایت­مندی زناشویی (DAS)، پرسشنامه باورهای ارتباطی (اپستین، ۱۹۹۲)، مقیاس انتظارات غیرمنطقی (صاحبی، ۲۰۰۵) پاسخ دادند. یافته­ های پژوهش نشان داد که رضایت­مندی زناشویی و متغیرهای شناختی با یکدیگر همبستگی دارند. ضریب همبستگی بین رضایت­مندی زناشویی و باور ارتباطی «عدم توافق تخریب­گر است» ۴۲/۰، «ذهن­ خوانی» ۲۳/۰، «همسر نمی ­تواند تغییر کند» ۵۹/۰، «کمال گرایی جنسی» ۳۲/۰ و «زن و مرد اساسا متفاوتند» ۱۲/۰ بدست آمد. ضریب همبستگی بین رضایت­مندی زناشویی و انتظارات غیرمنطقی از ازدواج ۲۵/۰ بدست آمد. برای محاسبه سهم این عوامل در پیش­بینی واریانس ­های رضایت­مندی زناشویی، رگرسیون خطی و هم­چنین برای بررسی سهم تک ­تک این عوامل در برآورد واریانس ­های رضایت­مندی زناشویی از رگرسیون سلسله مراتبی استفاده شد. یافته­ های بدست آمده نشان داد که تمامی عوامل شناختی روی هم رفته ۴۴% واریانس ­های رضایت­مندی زناشویی را تبیین می­ کنند که از این میان ۴۱% سهم دو باور ارتباطی «عدم توافق تخریب­ گر است» (۱۹%) و «همسر نمی ­تواند تغییر کند» (۲۲%) بوده، دیگر متغیرها کمتر از ۲% واریانس ­های این متغیر را پیش­بینی می ­کنند. یافته­ های این پژوهش در آموزش شناختی همسران و اصلاح باورهای ناکارآمد آن­ها می­ تواند به­ کار گرفته شود.