مطالعه ای بر جامعه شناسی زبان و مفهوم یادگیری کل گرایانه در جامعه ایران: تمرکز بر تاثیر سیاست های جامعه شناسی و آموزشی بر خودکارآمدی و مهارت شفاهی زبان آموزان

رویکرد کل گرایانه یکی از مباحث محوری جامعه شناختی می باشد که مولفه ها و شاخصه های این رویکرد آموزشی، سنخیت قابل توجهی با برخی ویژگی های آموزش جمعی در ایران دارند. هدف از اجرای روش یادگیری کل گرایانه، در نظر گرفتن یک موضوع و استفاده از آن در راستای بهبود زبان است. پژوهش حاضر با تمرکز بر جامعه زبان آموزان ایرانی، به بررسی روش جامع کل گرایانه و تاثیر آن بر خودکارآمدی و مهارت شفاهی (گفتاری) آنها پرداخته است. جامعه ی آماری این پژوهش متشکل از۶۰ زبان آموز دختر و پسر هم سطح (پیش- متوسطه) با محدوده سنی۱۶ تا ۲۲ سال بودند که به روش نمونه برداری تصادفی جهت بررسی انتخاب شدند. ابزار های مورد استفاده برای جمع آوری داده های این تحقیق شامل آزمون تعیین سطح آکسفورد، آزمون جامع گفتاری بعنوان پیش آزمون و پس آزمون، پرسشنامه مرتبط برای سنجش خود کارآمدی افراد شرکت کننده و در نهایت مصاحبه بودند. نتایج پیش آزمون و پس آزمون نشان داد که مهارت گفتاری زبان آموزان تحت تاثیر این روش پیشرفت قابل توجهی داشته است و همچنین نتایج بدست آمده نشان داد که بکارگیری روش تدریس کل گرایانه می توانند اثر مثبتی بر خودکارآمدی فراگیران ایرانی داشته باشند.

Keywords:

جامعه شناسی زبان , یادگیری کل گرایانه , سیاست جامعه شناسی , سیاست آموزشی , خودکارآمدی , مهارت شفاهی