اثر بلوس آهسته رهش روی و سلنیوم و یا تغذیه روزانه نمک های این عناصر بر عملکرد میش های آبستن و بره های آن ها

  هدف از این مطالعه، بررسی اثر بلوس آهسته ­رهش روی و سلنیوم و مقایسه آن با تغذیه روزانه این عناصر در اواخر دوره آبستنی و اوایل شیردهی، بر عملکرد میش ­ها و بره­ های آن­ها بود. در فصل تولیدمثل تعداد ۲۱ راس میش نژاد مهربان با میانگین وزنی ۵/۲ ± ۵۵ کیلوگرم و اسکور بدنی ۳-۲/۵، با استفاده از اسفنج، همزمان­ سازی فحلی شدند. در زمان خروج اسفنج، کلیه میش­ ها ۴۰۰ واحد بین­المللی PMSG (گنادوتروپین سرم مادیان آبستن) دریافت کردند و سپس با قوچ­ های نژاد افشار- برولا تلاقی داده شدند. ۴۵ روز قبل از تاریخ مورد انتظار زایش، میش­ های آبستن به یکی از این سه گروه اختصاص یافتند: ۱) تیمار شاهد ۲) تیمار ۲۰ میلی­ گرم روی و ۰/۲ میلی­ گرم سلنیوم در روز به­ صورت بلوس آهسته­رهش ۳) تیمار ۲۰ میلی ­گرم روی و ۰/۲ میلی­ گرم سلنیوم به­ صورت تغذیه روزانه نمک این عناصر. مکمل ­سازی عناصر روی و سلنیوم در هر دو روش، باعث افزایش غلظت روی و سلنیوم پلاسما و فعالیت آنزیم­ های گلوتاتیون­پراکسیداز و سوپر­اکسید­دیسموتاز میش­ ها در همه روزهای آزمایش و افزایش غلظت روی و سلنیوم در آغوز و شیر شد (۰/۰۵>p). مقدار هموگلوبین و تعداد گلبول­های قرمز خون در هر دو گروه میش­ های دریافت­ کننده روی و سلنیوم نسبت به گروه شاهد بالاتر بود (۰/۰۵>p). در بره ­های حاصل از هر دو گروه میش­ های دریافت­ کننده روی و سلنیوم، غلظت پلاسمایی این عناصر و فعالیت آنزیم گلوتاتیون­پراکسیداز در مقایسه با گروه شاهد افزایش یافت. مکمل­ سازی مادری عناصر روی و سلنیوم در هر دو روش، باعث افزایش وزن ۲۰ و ۳۰ روزگی و افزایش وزن روزانه (۲۱ تا ۳۰ روزگی) بره ­ها شد. به­ طور کلی، مکمل­ سازی روی و سلنیوم، باعث افزایش غلظت پلاسمایی این عناصر و فعالیت آنزیم­ های آنتی­ اکسیدانی در میش­ ها و بره ­های آن­ها و بهبود عملکرد رشد بره­ ها شد. بین دو روش بلوس و تغذیه روزانه عناصر تفاوتی مشاهده نشد. بنابراین به­ کار بردن بلوس ­ها به­ سبب سهولت استفاده از آن­ها، توصیه می­ شود.

Keywords:

Bolus , Ewe , Lactation , Microelements , Pregnancy , آبستنی , بلوس , شیردهی , عناصر کم مصرف , میش