پیش بینی پرخاشگری کودکان بر اساس خشونت خانگی و الگوهای ارتباطی

زمینه و هدف: یکی از مشکلات رفتاری شایع کودکان در سال­های اخیر پرخاشگری به شکل­های مختلف است. محیط زندگی کودک و رویارویی با الگوهای رفتاری موثر، نقش مهمی در شکل­ گیری رفتار کودک دارد. با توجه به ضرورت شناخت دقیق عوامل موثر بر رفتارهای پرخاشگرانه، پژوهش حاضر با هدف پیش ­بینی پرخاشگری کودکان بر اساس خشونت خانگی و الگوهای ارتباطی انجام شد. روش: طرح پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری این مطالعه شامل تمامی دانش ­آموزان دختر و پسر مقطع ابتدایی مدارس دولتی شهر شیراز در سال تحصیلی ۹۸-۹۹ بود که ۱۳۶ دانش­ آموز به روش نمونه ­گیری خوشه ای چندمرحله ­ای به عنوان نمونه مورد مطالعه، انتخاب شده اند. پرسشنامه پرخاشگری (باس و پری، ۱۹۹۲)، پرسشنامه خشونت خانگی (ادلسون، جانسون و شین، ۲۰۰۷) و پرسشنامه الگوهای ارتباطی خانواده (ریچی و فیتزپاتریک، ۱۹۹۰) به عنوان ابزارهای این پژوهش برای جمع­ آوری داده­ ها، استفاده شدند. داده­ ها با استفاده از نرم افزار Spss۲۲ و با روش­ های میانگین، انحراف استاندارد، و تحلیل رگرسیون، تجزیه و تحلیل شدند.  یافته ها: نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که ترکیب سه متغیر رویارویی با مشاجره والدین، رویارویی با خشونت در محله یا مدرسه، و جهت­ گیری همنوایی، بهترین پیش ­بینی­ کننده پرخاشگری کودکان هستند که در مجموع ۶۵ درصد واریانس آن را تبیین می­ کنند.  نتیجه­ گیری: بر اساس یافته ­های این مطالعه می­ توان نتیجه گرفت که پرخاشگری کودکان به وسیله عواملی هم در سطح خانواده مانند مشاجره والدین و هم در سطح خارج از خانه مانند محیط مدرسه، قابل تبیین است. استلزامات نتایج به دست آمده در مقاله مورد بحث قرار گرفته است.

Keywords:

Aggression in children , domestic violence , family communication patterns , پرخاشگری کودکان , خشونت خانگی , الگوهای ارتباطی خانواده