رابطه وضعیت های هویت و مهارت های ارتباطی در دانش آموزان دبیرستانی عشایری و شهری

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه وضعیت های هویت و مهارتهای ارتباطی در دانش آموزان دختر و پسر دبیرستانی عشایری و شهری مستقر در شیراز انجام شد. نمونه ای مشتمل بر ۳۷۱ دانش آموز دوره متوسطه شهری و عشایری که به شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده بودند، دو پرسشنامه مهارتهای ارتباطی و وضعیت های هویت را تکمیل کردند. برای تلخیص و تحلیل داده ها، علاوه بر روشهای آماری توصیفی، از روش آماری تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. به طور کلی نتایج حاکی از آن بود که وضعیت هویتی پیشرفته در کلیه گروههای مورد پژوهش، به طور مثبت پیش بینیکننده مهارتهای ارتباطی است. همچنین وضعیت هویتی آشفته به صورت منفی مهارتهای ارتباطی در دانش آموزان شهری را پیش بینی می کند، اما پیش بینیکننده مهارتهای ارتباطی در دانش آموزان عشایری نیست. علاوه بر آن، وضعیت هویتی آشفته، به صورت منفی پیش بینیکننده مهارتهای ارتباطی در پسران است اما قادر به پیش بینی مهارتهای ارتباطی در دختران نیست. علاوه بر موارد مذکور، رابطه وضعیت های هویت با خردهمهارتهای ارتباطی نیز در گروههای مورد پژوهش، بررسی شده است. یافته ها با توجه به تحقیقات پیشین به بحث گذاشته شده اند و پیشنهادهایی برای انجام پژوهش های بیشتر در این زمینه مطرح شده است.

Keywords:

هویت , نوجوانان , مهارتهای ارتباطی , فرهنگ عشایری