تاثیر روش قصه گویی بر مهارت های اجتماعی کودکان مبتلا به نشانگان داون

زمینه و هدف: مهارت ­های اجتماعی بخش مهمی از حوزه تحول فردی است که در کودکان کم­توان ذهنی با تاخیر و نارسایی معناداری همراه است. هدف این پژوهش، تعیین تاثیر روش قصه­ گویی بر مهارت­ های اجتماعی کودکان مبتلا به نشانگان داون بود. روش: پژوهش حاضر نیمه ­آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. نمونه مورد مطالعه شامل  ۲۲ نفر از دانش ­آموزان مبتلا به نشانگان داون ۶ تا ۸ ساله شهر رشت در سال ۹۵-۱۳۹۴ بود که به شیوه نمونه ­گیری هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند. برای گردآوری داده ها از مقیاس مهارت­ های اجتماعی گرشام و الیوت (۱۹۹۰) استفاده شد. شرکت­ کنندگان گروه آزمایش در ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ­ای با روش قصه­ گویی آموزش دیدند ولی گروه گواه چنین مداخله­ ای را دریافت نکردند. برای تجزیه وتحلیل داده­ ها از آزمون آماری تحلیل کوواریانس استفاده شده است. یافته ­ها: نتایج نشان داد که روش قصه ­گویی موجب بهبود مهارت ­های اجتماعی (همکاری، جرئت ­ورزی، و خودمهارگری) کودکان مبتلا به نشانگان داون شده است (۰/۰۱>p). نتیجه ­گیری: روش قصه ­گویی موجب بهبود مهارت­ های زبانی و ارتباطی همچون دقت شنیداری، افزایش درک معانی واژه­ ها، توانایی گوش دادن و صحبت کردن می­ شود که در نتیجه مهارت های اجتماعی نیز به صورت مثبت تحت تاثیر قرار می­ گیرد.

Keywords:

Down syndrome , storytelling , social skills. , نشانگان داون , قصه گویی , مهارت های اجتماعی