بررسی برهان های مشارکت نکردن آب بران کشاورزی در برنامه های حفاظت و بهره برداری از منابع آب زیرزمینی و ارایه ی راهکارهای مناسب در استان فارس

هدف پژوهش بررسی رابطه بین متغیرهای اقتصادی و اجتماعی موثر بر مشارکت بهره برداران درپروژه های حفاظت و بهره برداری از منابع آب زیرزمینی است. داده های لازم با کمک روش پژوهش پیمایشی از نوع مقطعی از ۳۸۳ چاهدار در دشت های خرامه-داریون، فیروزآباد، ارسنجان، جهرم و سروستان جمع آوری شد. نظریه ی رفتار برنامه ریزی شده (TPB) آجزن مبنای نظری پژوهش قرار گرفت. نتایج و یافته های پژوهش نشان داد که تفاوت معنیداری بین دیدگاه آببران در دشتهای مختلف استان فارس در رابطه با آگاهی، هنجار ذهنی، نگرش و تمایل به مشارکت در سطح ۰/۰۱ وجود دارد. میزان آگاهی آببرانی که پیش از اصلاحات ارضی نسبت به حفر چاه اقدام کرده بودند کمتر از سایر بهره برداران کشاورزی است. متغیرهای مستقل دامنه
روابط اجتماعی و انسجام اجتماعی بر میزان آگاهی کشاورزان موثر بوده است. هرگونه تغییر در نگرش افراد در مشارکت در برنامه های حفاظت و بهره برداری از منابع آب زیرزمینی، بر تمایل آنها نیز تاثیر خواهد داشت. در پایان بر پایه ی یافته های پژوهش، راهکارهایی برای افزایش مشارکت آب بران در برنامه های حفاظت و بهره برداری از منابع آب زیرزمینی ارایه شده است.

Keywords:

مشارکت , حفاظت و بهره برداری , آببران آب زیرزمینی , استان فارس