بررسی مقایسه ای جاذب های زیستی و معدنی در کاهش شوری آب
Publish place: Environmental Science and Technology، Vol: 22، Issue: 4
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 376
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ESTJ-22-4_005
تاریخ نمایه سازی: 18 مهر 1400
Abstract:
زمینه و هدف:با توجه به محدود بودن منابع آب در دسترس، استفاده از آبهای شور میتواند ضمن حفاظت از منابع آبی، بخشی از کمبود آب را نیز جبران نماید. از آنجایی که آب های شور نمیتوانند مستقیما مورد مصرف واقع شوند به همین دلیل در تحقیق حاضر، ظرفیت جذب نمک جاذبهای معدنی زئولیت و پرلیت، و زیستی پوسته برنج و پوسته صدف در محلول های آبی مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی:ذرات در ۵ اندازه ۸۴۱ ، ۴۰۰، ۱۷۷، ۱۲۵ و ۷۴ میکرومتر، با الکهای استاندارد ASTM دانه بندی شدند. محلولهای آب نمک با غلظتهای ۲۵، ۵۰، ۱۰۰، ۲۰۰،۳۰۰،۵۰۰، ۷۵۰، ۱۰۰۰، ۳۰۰۰، ۵۰۰۰، ۷۰۰۰ و ۱۰۰۰۰ میلی گرم بر لیتر تهیه گردیدند. تاثیر پارامترهای اندازه و مقدار ذرات جاذب، زمان تماس و سرعت بهم خوردن محلول بر حذف نمک سدیم کلراید طبق آزمایش ناپیوسته در دمای ۲۵ درجه سانتی گراد مورد بررسی قرار گرفتند. در این روش محلول سدیم کلراید با مقادیر مشخصی از جاذب ها روی دستگاه شیکر با سرعت ثابت rpm ۲۰۰ و در فواصل زمانی ۱۰، ۱۵، ۲۵، ۳۵، ۴۵، ۶۰ و ۱۲۰ دقیقه مخلوط شدند. نمونهها در دستگاه سانتریفیوژ با سرعت rpm ۱۰۰۰۰ به مدت ۱۰ دقیقه سانتریفیوژ شده و برای تیتراسیون کلرسنجی مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: تاثیر مقادیر مختلف جاذبها بر میزان جذب نمک نشان داد که برای تمامی نمونهها در مقدار ۲ گرم بیشترین جذب صورت گرفته است. بررسی اثر اندازه ذرات جاذب بر میزان نمک جذب شده، نشان داد اندازه ۷۴ میکرون بیشترین کارایی را در جذب نمک دارد. زمان تماس برای زئولیت در ۲۵، پرلیت ۱۵، پوسته برنج ۲۵ و صدف ۱۵ دقیقه اول به طور تقریبی ثابت و به تعادل رسیده است. طبق مدلهای ایزوترمی، پرلیت و پوسته برنج از مدل لانگمویر و زئولیت و پوسته صدف از مدل فروندلیچ تبعیت کردند. بحث و نتیجه گیری:جاذبهای زیستی و معدنی در اندازههای مختلف قابلیت جذب یونهای نمکی را دارا میباشند. از بین جاذبهای مورد استفاده برای جذب نمک زئولیت بیشترین کارایی جذب را به خود اختصاص داد.
Authors
فاطمه شکریان
استادیار گروه مهندسی آبخیزداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران. (مسئول مکاتبات)
کریم سلیمانی
استاد گروه مهندسی آبخیزداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران.
قربانعلی نعمت زاده
استاد پژوهشکده ژنتیک و زیست فناوری طبرستان، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران.
پوریا بی پروا
استادیار گروه علوم پایه، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :