بررسی مقدار جذب شیمیایی کروم توسط ساقه برنج با استفاده از مدل ایزوترم جذب فیزیکو شیمیایی

زمینه و هدف: یکی از مهم­ترین اهداف مدل های ایزوترم جذب، تعیین حداکثر ظرفیت جاذب است. هدف اصلی از این تحقیق، بررسی مقدار جذب شیمیایی کروم از محیط آبی توسط ساقه برنج با استفاده از مدل ایزوترم جذبفیزیکو شیمیایی شامحمدی و مقایسه مدل های ایزوترم جذب در تعیین حداکثر ظرفیت جاذب است. روش بررسی: برای انجام این تحقیق از ساقه برنج با اندازه ذرات ۷۵، ۳۰۰، ۸۵۰ و ۱۲۰۰ میکرون و محلول کروم با غلظت های ۱۵ تا ۴۰ میلی گرم بر لیتر استفاده شد یافته ها: حداکثر بازده جذب در ۲=pH و جرم ۱۰ گرم بر لیتر از جاذب ۷۵ میکرونی، ۳۰/۹۶% به دست آمد. حداکثر ظرفیت جذب ساقه برنج از مدل لانگمویر و مدل شامحمدی در اندازه ذرات ۷۵ میکرون به ترتیب ۹۱۸/۲ و ۹۲۶/۴ میلی گرم بر گرم، در اندازه ذرات ۳۰۰ میکرون، ۲۰۶/۲ و ۳۱۰/۳ میلی گرم بر گرم، در اندازه ذرات ۸۵۰ میکرون، ۸۳۸/۱ و ۶۱۷/۲ میلی گرم بر گرم و در اندازه ذرات ۱۲۰۰ میکرون، ۰۳۷/۱ و ۳۲۲/۱ میلی گرم بر گرم به دست آمد. بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعات ایزوترم جذب نشان داد که بر اساس مدل شامحمدی به طور متوسط ۵/۲۰% مقدار جذب به صورت جذب اولیه می باشد. همچنین با در نظر گرفتن مقدار جذب تعادلی (qe) به عنوان تابعی از غلظت اولیه (c۰)، ضمن این که باعث افزایش دقت مدل ایزوترم می شود (بر اساس معیارهای ارزیابی)، مقدار حداکثر ظرفیت تعادلی جذب (qemax) را نیز به طور متوسط به اندازه ۵/۲۶% بیش­تر از مدل لانگمویر نشان می دهد. بنابراین کاربرد مدل شامحمدی به طور میانگین ۴۷%، مقدار ظرفیت جذب یون کروم توسط ساقه برنج را بیش­تر از مدل لانگمویر نشان می دهد.

Keywords:

جذب , ساقه برنج , کروم , مدل های تعادلی