تاثیر فرایند تسهیم دانش و توانایی جذب دانش بر قابلیت نوآوری

این مقاله به بررسی رابطه میان تسهیم دانش، توانایی جذب دانش و قابلیت نوآوری می پردازد. با توجه به اهمیت دانش و یادگیری در فضای رقابتی امروزی، ایجاد سازمان ها و کسب وکارهای دانش محور لازمه موفقیت جهت رسیدن سریع تر به هدفها است. نوآوری، حوزه ای است که توجه بسیاری از شرکت ها در محیط در حال تغییر کنونی را به خود جلب کرده است. دانش، منبع ارزشمندی جهت یادگیری فنون جدید و حل مسائل است. تسهیم دانش می تواند تبادل و خلق دانش در سازمان را جهت بهبود مزیت های رقابتی تشویق کند؛ بدین جهت، دانش در تداوم نوآوری، بسیار کلیدی است. مطالعات نشان داده اند که توانایی جذب دانش شرکت تاثیر معناداری بر قابلیت نوآوری دارد و پایه و اساس مزیت رقابتی شرکت، ایجاد امکان استفاده از توانایی جذب دانش جهت بهبود و توسعه توانایی های رقابتی شرکت است. داده های پژوهش از میان اعضای شرکت های مراکز رشد استان گیلان گردآوری شده اند؛ که جمعا شامل ۸۱۲ نمونه از اعضای شرکت ها می باشد. روش پژوهش، پیماشی بوده و اطلاعات از طریق پرسشنامه گردآوری و برای سنجش اثرات متغیرها از مدل سازی معادله ساختاری استفاده شده است. نتایج نشان می دهند که توانایی جذب دانش، عاملی مداخله گر در میان تسهیم دانش و قابلیت نوآوری است و همچنین تسهیم دانش، تاثیری مثبت و معنادار بر توانایی جذب دانش دارد.

Keywords:

مدیریت دانش , تسهیم دانش , توانایی جذب دانش , قابلیت نوآوری