ارزیابی تخمین روش های ساده سازی شده آیین نامه ها برای تعیین ظرفیت جابجایی حداکثر جداگرهای نوین آونگی اصطکاکی تحت زلزله های پالس گونه

امروزه سازه های زیادی در نزدیکی گسل به منظور کاهش نیاز لرزه ای جداسازی می شوند. طبق پژوهش زلزله شناسان طی زلزله های بزرگ در حوزه نزدیک، با توجه به پریود و دامنه نسبتا بلند این زلزله ها، سازه های جداسازی شده آسیب پذیر هستند. در این مقاله سعی شده است تا با شناخت رفتار جداساز نوین آونگی اصطکاکی، پارامترهای اثرگذار بر عملکرد این جداساز و پاسخ روسازه مشخص شوند و سپس برای زلزله های پالس - گونه حوزه نزدیک ظرفیت جابجایی حداکثر جداساز آونگی اصطکاکی حاصل از روش های ساده سازی شده آیین نامه با جابجایی حاصل از تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی مقایسه شوند. در این مقاله برای بررسی این موضوع، در ابتدا طبق روابط ساده سازی شده آیین نامه به تعیین ظرفیت جابجایی جداساز آونگی اصطکاکی پرداخته شده است. سپس با انتخاب۷ رکورد زلزله حوزه نزدیک و پالس گونه و اعمال این رکوردها به جداساز در نرم افزار OPENSEES ظرفیت جابجایی برای ۴ شعاع و ۴ ضریب اصطکاک مختلف جداساز تعیین شده است تا تفاوت آن چه آیین نامه پیش بینی کرده - است با آنچه در واقعیت اتفاق می افتد بررسی شود. نتایج نشان میدهند که برای زلزله های پالس گونه حوزه نزدیک گسل مقادیر پیش بینی شده توسط آیین نامه کمتر از مقادیر حاصل از تحلیل تاریخچه زمانی غیر خطی می باشد، لذا برای این زلزله ها نیاز به لحاظ ضریب تعدیل می باشد.

Keywords:

جداسازی لرزه ای , جداساز آونگی اصطکاکی , روش های ساده سازی شده آیین نامه ای , حوزه نزدیک , زلزله های پالس گونه