اثر عصاره متانولی آویشن شیرازی بر روند تجزیه پذیری کنجاله منداب با استفاده از تکنیک تولید گازآزمایشگاهی

این تحقیق به منظور، بررسی اثرات استفاده از عصاره متانولی آویشن شیرازی در سطوح صفر، 15 / 0 و 3/ 0 میلی لیتر بر فراسنجه های تولید گاز آزما یشگاهی کنجاله منداب با استفاده از تکنیک تولید گاز آزمایشگاهی اجرا شد. آزمایش تولید گاز با استفاده از مخلوط شیرابه صاف شده شکمبه سهراس گاو نر بومی تالشی فیستوله گذاری شده در زمان های 2، 4، 6، 8، 12 ، 24 ، 48 ، 72 و 96 ساعت انجام شد. ترکیب شیمیایی کنجاله مندابشامل ماده خشک، پروتئین خام، عصاره اتری، خاکستر، دیواره سلولی، دیواره سلولی بدون همی سلولز و لیگنین به ترتیب 77 / 93 ، 67 / 40 ، 67 / 5،7/47 ، 30 ، 22 ، 9/2 درصد به دست آمد. نتایج بدست آمده نشان داد سطح 15 / 0 میلی لیتر عصاره آویشن در زمان های 2، 4، 6، 8، 12 تولید گازرا کاهش و در ساعت های بعدی انکوباسیون باعث افزایش تولید گاز شد. ولی سطح 3/ 0 میلی لیتر در تمام ساعات انکوباسیون، تولید گاز رانسبت به تیمار شاهد به صورت معن یداری کاهش داد. بین تیمارها از لحاظ تولید گاز بخش های محلول، نامحلول، پتانسیل تولید گاز و نرخ ثابتتولید گاز تفاوت معنی داری وجود داشت. از نتایج این تحقیق چنین استنباط می شود سطح 3/ 0 عصاره آویشن دارای پتانسیل اثر گذاری بر الگویتخمیر پذیری در شکمبه بوده و باعث کاهش تجزیه پذیری کنجاله منداب میشود

Keywords:

عصاره , آویشن شیرازی , کنجاله منداب , تولید گاز آزمایشگاهی