فهم بازنمایی های چند ژانری در گذار از تثلیث به کریستالیزه شدن

با گذار از رهیافت مدرن به رهیافت پست مدرن، ملزومات جدیدی در عرصه روش­شناسی پژوهش کیفی مطرح شده است. تثلیث به عنوان یکی از شیوه­های اعتباربخشی در تحقیقات کیفی محسوب می­شود؛ ولی مطابق جهان­بینی شالوده­شکنانه پست مدرن، تثلیث نقش چندانی در اعتباربخشی به یافته­های تحقیق ندارد، لذا، پژوهشگران پست مدرن، از روش کریستالیزه شدن به جای تثلیث برای افزایش اعتبار درونی یافته­های تحقیق استفاده می­کنند. اصل اساسی تثلیث، کاربرد استراتژی­های مناسب و روش­های متعدد برای شناخت پدیده است؛ در حالی که، در کریستالیزه شدن، از ژانرهای متعدد برای اعتباربخشی استفاده می­کنند. کریستالیزه شدن، رویکرد تحقیق کیفی پست مدرنی است که با برجسته کردن توصیف­های عمیق سبک­های متعدد، راهی برای یکپارچه­سازی موضوعات و الگوهای تجارب زندگی محسوب می­شود. عدم توجه به مبانی هستی­شناختی و مفروضات آن، تمایل به تحمیل هستی­شناسی یگانه، نگاه مطلق­گرایانه به واقعیت­های چندگانه به طور اجتماعی برساخته شده، از جمله انتقاداتی هستند که باعث شده است تا پژوهشگران برای اعتباربخشی در متون پست مدرن از مفهوم کریستالیزه شدن استفاده کنند.

Keywords:

اعتبار درونی , تثلیث , کریستالیزه شدن , بازنمایی , ژانر