نقد و بررسی الگوهای تحلیل و برازش متغیرهای جغرافیایی با تاکید بر اقلیم

شیوه های آماری بیش از یک قرن ابزارهای مهمی برای محققان علوم جغرافیایی فراهم کرده است و متناسب با آن ، برنامه های کاربردی روش های آماری به طور چشمگیری با ظهور سخت افزار و نرم افزار های کامپیوتر، به ویژه در سال های اخیر گسترش یافته است. جغرافیدانان در دوره های مختلف به تجزیه و تحلیل تک بعدی، دو جانبه و چند بعدی برای شناخت داده ها و روابط متکی بر داده ها پرداخته اند. برای درک روابط پیچیده تر مربوط به موضوعات جغرافیایی، به طور فزاینده ای روش های تحلیلی چند متغیره مورد استفاده قرار گرفته است. تحلیل های چند متغیره به طور همزمان چندین متغیر را برای شناسایی روابط متغیرها مورد استفاده قرار می دهند. در تحلیل های چند متغیره جغرافیایی معمولا فنون تعمیم یافته نسل اول و فنون تعمیم یافته نسل دوم استفاده می شود. این فنون متکی بر روش های اکتشافی و تاییدی می باشند. فنون اکتشافی نسل اول بر اساس روش های تحلیل خوشه ای ، تحلیل عاملی وتحلیل های چندبعدی کمی استوار می باشد و فنون تاییدی نسل اول بر روش های تحلیل رگرسیونی و تحلیل های واریانس تاکید دارد. فنون تعمیم یافته نسل دوم بر روش های اکتشافی و تاییدی توجه دارد که در روش های اکتشافی بر روش های کمترین مربعات جزئی و روش های مدل سازی معادلات ساختاری تاکید شده است . در روش های تاییدی فنون تعمیم یافته نسل دوم برروش هایی همچون تحلیل های عاملی تاییدی متکی می باشد. امروز در تحلیل های جغرافیایی از فنون ترکیبی متکی بر فنون تعمیم یافته سوم ( فنون متکی بر سامانه های اطلاعات جغرافیایی و سنجش از دوری) استفاده می شود. در این مقاله سعی شده است با استفاده از متغیرهای اقلیمی به جنبه های کاربردی فنون ترکیبی اشاره شود.

Keywords:

روش های تاییدی , روش های اکتشافی , روش های کمترین مربعات جزیی , روش های مدل سازی ساختاری و فنون ترکیبی.