بررسی ویژگی های ضدباکتریایی، آنتی اکسیدانی و پایداری اکسایشی روغن حاوی اسانس بذر گشنیز
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 256
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IFST-17-5_014
تاریخ نمایه سازی: 3 آبان 1400
Abstract:
با توجه به مقاومت گونه های میکروبی به آنتی بیوتیک های رایج و عوارض ناخواسته آنتی اکسیدان های سنتزی، تلاش برای معرفی ترکیبات طبیعی دارای فعالیت ضدمیکروبی و آنتی اکسیدانی رو به افزایش است. در این پژوهش آزمایشگاهی فعالیت آنتی اکسیدانی و اثر ضدمیکروبی اسانس بذر گشنیز مورد بررسی قرار گرفت. میزان ترکیبات فنولی کل اسانس با استفاده از معرف فولین سیوکالتو اندازه گیری شد. فعالیت آنتی اکسیدانی اسانس با آزمون رادیکال گیرندگی بررسی و با آنتی اکسیدان سنتزی بوتیل هیدروکسی تولوئن مقایسه شد و پایداری اکسایشی آن با اندازه گیری اندیس پراکسید طی هشت روز نگهداری در دمای ۶۰ درجه سانتی گراد بررسی گردید. پایداری حرارتی روغن سویای حاوی اسانس بذر گشنیز به کمک دستگاه رنسیمت در دمای ۱۱۰ درجه سانتی گراد و جریان هوای ۱۰ لیتر بر ساعت اندازه گیری شد. اثر ضدمیکروبی اسانس بذر گشنیز علیه دو باکتری استافیلوکوکوس اورئوس و سودوموناس آئروژینوزا نیز مورد بررسی قرار گرفت. ترکیبات شیمیایی اسانس با کمک کروماتوگرافی گازی-طیف سنج جرمی شناسایی شد. نتایج نشان داد میزان ترکیبات فنول کل معادل ۱۶۱/۰ میلی گرم اسید گالیک بر ۱۰۰ گرم ماده خشک، میزان فعالیت آنتی اکسیدانی بر حسب IC۵۰ برای اسانس ۹۸۱/۳۰ میلی گرم بر میلی لیتر و همچنین پایداری حرارتی روغن سویا تیمار شده به اسانس بذر گشنیز ۱۷/۵ ساعت بود. بررسی نتایج آزمون های میکروبی نشان داد باکتری استافیلوکوکوس اورئوس (گرم مثبت) حساسیت بیش تری نسبت به اسانس بذر گشنیز در مقایسه با باکتری سودوموناس آئروژینوزا (گرم منفی) داشت. تعداد ۵۰ ترکیب در اسانس بذر گشنیز شناسایی شد که بیش ترین ترکیب تشکیل دهنده آن لینالول (۴۹ درصد) بود و پس از آن ترپینولن ( ۷ درصد) و آلفا پینن (۸/۶ درصد) قرار داشتند.
Keywords:
Authors
نگین غظنفری
گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، خراسان رضوی، ایران.
سید علی مرتضوی
گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.
فریده طباطبایی یزدی
گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، خراسان رضوی، ایران.
مرتضی محمدی
گروه فرآوری مواد غذایی، موسسه پژوهشی علوم و صنایع غذایی، مشهد، خراسان رضوی، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :