آسیب شناسی تعلیم وتربیت دینی در دانش آموزان متوسطه (از دیدگاه متخصصان تعلیم وتربیت، معلمان و دانشآموزان)

هدف کلی پژوهش حاضر، شناسایی آسیبهای تعلیم وتربیت دینی در نظام آموزش وپرورش رسمی کشور و ارائه راهکارهای مناسب درجهت کاهش آنها باتوجه به نگاه معلمان، متخصصان و دانشآموزان در این زمینه میباشد. در عصر جدید که تقریبا همه روزه، شاخصهای دانش و مهارتهای زندگی در آن، از نو تعریف میشوند، یکی از مهمترین مسائلی که توجه اغلب صاحبنظران تعلیم وتربیت را به خود جلب و پژوهش در این زمینه را ضروری نموده، رویکرد طرح نوین تربیت دینی در حوزه نظام آموزش وپرورش رسمی کشور است. این پژوهش در رویکرد کیفی و با روش مصاحبه نیمهسازمان یافته انجام گرفته است. جامعه پژوهشی، اساتید تعلیم وتربیت دانشگاهها، معلمین دینی و پرورشی و دانشآموزان دوره متوسطه میباشند که به صورت هدف مند انتخاب شدهاند و از اصل نمونهگیری با حداکثر تنوع و رسیدن به نقطه اشباع بهره گرفتهایم. رویکرد تجزیه وتحلیل دادهها نیز رویکردی توصیفی- تفسیری است. یافتهها نشان داد که عوامل آسیب­زا و موانع تربیت دینی را  میتوان به: ۱. عوامل مربوط به مسئولان و برنامه­ریزان درسی و آموزشی و ۲. عوامل مربوط به فرایند برنامهدرسی (نیازسنجی، اهداف، محتوا، روش، معلم، فراگیر، زمان، مکان، ارزشیابی) تقسیم نمود. درنهایت با تجدیدنظر در تدوین همه مراحل برنامهریزی درسی و هماهنگی بینبخشی همه نهادهای جامعه و توجه به برنامه درسی پنهان، بخشی از این آسیبها قابل پیشگیری هستند.

Keywords:

تربیت , آسیب شناسی , تربیتدینی , نظام آموزش وپرورش