مقایسه مدل های مونود کینکنون – استور در ارزیابی سینتیکی یک راکتور بافلدار بی هوازی

Publish Year: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 213

This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_SCJS-8-2_005

تاریخ نمایه سازی: 14 آبان 1400

Abstract:

یک پایلوت راکتور بافلدار بی هوازی ، به منظور تصفیه فاضلاب صنعتی ضعیف ۶۷۱/۵±۴۹/۹ mg COD/L) و ۳۵۰/۱±۳۶/۸ ) mg BOD۵/L مورد مطالعه قرار گرفت . کارکرد راکتور با زمان ماند هیدرولیکی ۲۵ ساعت آغاز شد که به تدریج تا ۳۳/۳ ساعت کاهش یافت . بهترین عملکرد راکتور در نرخ بارگذاری آلی g COD/L.d ۴۵/۴، در زمان ماند هیدرولیکی ۴ ساعت مشاهده شد که راندمان حذف COD برابر با ۲۷/۷۸% بدست آمدو بیشتر حذف COD در اتاقک اول حادث شد. در این شرایط برای پیش بینی غلظت سوبسترای خروجی (Se) و حجم اپتیمم راکتور (V) ، مدل های مونود و کینکتون – استور مورد بررسی قرا رگرفتند با استفاده ازمدل کینکنون – استور ، پارامترهای Umax و KB به ترتیب برابر با ۲ و ۲/۱۴ g COD/L.d بدست آمدند در حالی که درمدل مونود، پارامترهای K و KS به ترتیب برابر با ۱/۵۴ g COD/g VSS.d و ۰/۲۱ g COD/L بدست آمدند . خط رگرسیونی معادله خطی رسم شده مدل کینکنون – استور دارای R۲ برابر با ۸۴/۰ بود که پایین تر از مقدار بدست آمده برای مدل مونود با R۲ برابر با ۹۸۵/۰ بود. در ضمن ، در مدل مونود، پارامتر های Y و Kd به ترتیب برابر با ۰/۰۷۳ ۱ g VSS/g COD و ۰/۰۰۸ d- و ۱ بدست آمدند. این مطالعه اثبات کرد که مدل مونود مدل مناسب تر و کاربردی تر برای فرموله کردن مدل سینتیکی به منظور پیش بینی غلظت سوبسترای خروجی و حجم پاتیمم راکتور بافلدار بی هوازی تحت شرایط عملیاتی مشابه می باشد.

Authors

سید مهران ابطحی

دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی عمران، محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران

علی ترابیان

گروه مهندسی عمران، محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران

علی وثوق

دانشجوی دکترای مهندسی آب، گروه مهندسی عمران- آب، دانشکده عمران، دانشگاه علم و صنعت

بابک جعفری

دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی عمران، محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران

مهدی قلیزاده

دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی عمران، محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران