روشهای آموزش و ارتقاء فرهنگ عمومی

دل نگرانیهای مربوطه به معضل ترافیک بیش از چند دهه دوام یافته است . تا جائی که در بیشتر کشورهای جهان، قانونها و مقررات ترافیکی و حمل و نقل نفوذ همه جانبه ای در ارکان زندگی نموده خطی مشی ها و اهداف و راهبردهای حمل و نقل شهری و فرهنگ ترافیک بخشی از برنامه های توسعه را در بر گرفته اند و دولتها موضوع فرهنگ سازی و آموزش ترافیک را با دقت و وسوار بیشتری دنبال نموده اند. امروزه دیگر تنها با تصویب قطعنامه ها یا برگزاری هماشها یا حتی تصویب قانونهای بدون ضمانت اجرایی نمی توان درجهت تحقق هدف کاهش ترافیک و ایمن سازی راهها و خیابان ها قطعیت نشان داد. آموزش ترافیک و ارتقا فرهنگ عمومی در این زمینه در جهان پیشرفت امروز تازگی ندار. بلکه بخشی از نظام آموزش آن کشورها را در بر میگیرد. امروزه وضعیت ترافیک یک وضعیت پیچیده و بغرنجی است، راه بندان و ازدحام تودرتوی اتومبیل ها که صدای بوق و گاز و ترمز شان در فضای می پیچد و انسان را به عذاب می اورد، آثار و تبعات آنی و آتی زیادی را برای ما بجا می گذارد. ترافکی به دلی آودگی های صوتی و تتفسی ، تشویش ، اضطراب و استرس رانندگان و پیاده ها را افزایش می دهد و انسان را از نظر روحی و جسمی به بیماری مبدل می کند که از درد خود کاملاً بی خبر است. چرا که طبف نظر محققان، دستگاه ایمنی بدن، هوگامی که در معرض اصطراب ها و تنش های عصبی قرار میگیرد نمی تواند به اندازه کافی گلبول سفید بسازد و در نتیجه قدرت تدافعی بدن همگام با کاهش فعالیت های مغزی او رو به تحلیل می رود. از طرفی نیز سیاست های برنامه ریزی جاری غالبا مبتنی بر این فرض است که مالکیت اتومبیل یک حق است و حق استفاده از آن در همه جا و در هر زمان وجود دارد و مسئولان شهری موظف به ایجاد شبکه جاده های کارا، مناسب ، سریع و رفع تنگناهای شهری هستند. با این دیدگاه متسفانه شهر نشینان اتومبیل گرا شده و مشکلی بر مشکلات خود افزوده اند. اما این سوال نیز برای اکثریت مردم جامعه مطرح است که چگونه است که کشورهای نه چندان پیشرفته تر از ما، با تعداد بیشتر اتومبیل در ؟؟؟؟؟؟؟؟ تصادفات در جاده ها، خیابان ها، معابر شهری این پرسش مطرح می شود، آیا خسارتهای تصادفات رانندگی و زیانهای ناشی از آن، قابل پیشگیری نیست؟ آیا نمی توان با بکارگیری روشهای نظارتی دقیق علمی و فراهم کردن مقدمات با افزایش سطح آگاهیها و فرهنگ سازی از گسترش این حوادث و تبعات جبران ناپذیر آن جلوگیری کنیم؟ مقاله حاضر تلاشی است در جهت بررسی و تبیین جایگاه آموزش و روشهای ارتقا فرهنگ عمومی در جهت حل مسائل ترافیکی و تبعات ناشی از آن، که نگارنده انتظار دارد در پایان با ارائه راهکارها و نوآوریهای آموزشی و در چارچوب انتقال مبانی فرهنگی، اجتماعی و ارزشی و اخلاقی این پدیده نوظهور به نتایج مثبت و قابل قبولی در این عرصه مهم دست یابی و سیسنتم حمل و نقل شهری را از این معضل دست و پاگیر رهایی بخشد.