ارتقای ادراک ذهنی کودکان در محیطهای مصنوع بر اساس عناصر معماری

نیازهای بسیاری برای کودک ذکر کرده اند که هرکدام از آن ها نقش حیاتی برای کودک دارد و غفلت والدین از آن نیازها زمینه را برای بسیاری از نابسامانی های زیستی و روانی فراهم خواهد کرد. محیط های شهری مخاطبان خردسال و تیزبینی دارد که بسیار بیشتر از بزرگسالان تحت تاثیر متغیرهای محیطی هستند. عموما کودک با استفاده از حواس خود، داده های محیط و شرایط را دریافت کرده و متناسب با رشد ادراکی و استدلالی خود، به درک محیط می پردازد. در این پژوهش تلاش بر این است تا ادراک محیطی کودکان در محیطهای مصنوع شهری ارتقا یابد و خصوصیات فضاهای مرتبط با کودک در جهت ادراک ذهنی آنها، بررسی گردد. روش تحقیق در این پژوهش، روشی تفسیری بوده و به شیوه کتابخانه ای و مطالعه اسناد، اقدام به گرداوری داده ها و تفسیر آنها شده است. نتایج نشان میدهد که فضاهای مرتبط با کودکان باید چنان باشد تا هیچ گونه اثر ذهنی غیرعادی و توام با استرس برای کودک نداشته باشد. پویایی و تنوع رنگی و تناسبات کودکانه بدون داشتن فضاهای استرس زا میتواند موجب بهبود ادراک ذهنی آنها شود. در خاتمه نیز پیشنهاداتی در این زمینه ارائه شده است.

Keywords:

ادراک ذهنی , کودکان , محیطهای مصنوع , معماری