بررسی و اولویت بندی توانها و زیرساختهای توسعه گردشگری با روشهای تصمیمگیری چندمعیاره (مورد مطالعه: شهرستانهای استان کردستان)

در جهان امروز، صنعت گردشگری توسعه فراوانی پیدا کرده است. بسیاری از کشورهای توسعهیافته و درحال توسعه جهان توانستهاند وضعیت گردشگری و توریسم خود را بهبود بخشند و با ایجاد مشاغل خدماتی برای گردشگران، بسیاری از مشکلات شهری، از قبیل بیکاری و پایین بودن سطح درآمد را رفع کنند. با توجه به اهمیت صنعت گردشگری و وجود پتانسیلهای گردشگری در استان کردستان، اولویتبندی مناطق مختلف این استان جهت برنامهریزیهای مناسب و کارا به منظور خدماترسانی بهتر و عدالت اجتماعی و اقتصادی در سطوح مناطق مختلف ضروری مینماید. روش پژوهش توصیفی مقایسهای و نوع آن کاربردی است. روش گردآوری اطلاعات نیز کتابخانهای اسنادی است. در این پژوهش، با استفاده از مدل Topsis و Vikor به اولویتبندی شهرستانهای استان کردستان بر اساس ۱۲ معیار اصلی در ۴ سطح (فرابرخوردار، برخوردار، نیمه برخوردار، فرو برخوردار) پرداختهایم. با توجه به نتایج به دست آمده، شهرستان سنندج در سطح فرابرخوردار و شهرستانهای دهگلان و دیواندره در سطح فرو برخوردار (محروم) به لحاظ شاخصهای زیرساختی گردشگری قرار گرفتهاند. همچنین، طبق نتایج روش ضریب پراکندگی نیز معیارهای: تعداد فروشگاههای صنایع دستی و تعداد دفاتر خدمات مسافرتی و گردشگری و شرکتهای حمل و نقل و مسافرتی به طور نابرابری در میان شهرستانهای این استان توزیع شده است که توجه مسئولان و مدیران شهرها جهت تقویت و احداث این اماکن در شهرستانهای این استان و پیشرفت این صنعت ارزشمند را می طلبد.

Keywords:

استان کردستان , اولویتبندی , گردشگری , مدلهای تصمیمگیری چندمعیاره