رتبه بندی سطوح توسعه یافتگی مناطق روستایی (مطالعه موردی: دهستان های استان کرمانشاه)

فراهم نمودن زمینه برخورداری از خدمات مختلف رفاهی و زیربنایی، تسهیلات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی از اساسی ترین شاخص ها در هر واحد از برنامه ریزی، بویژه مناطق روستایی است. به همین منظور هدف از انجام پژوهش حاضر ارزیابی و تحلیل سطوح توسعه یافتگی این شاخص ها در سطح دهستان های استان کرمانشاه و تعیین میزان برخورداری آنها می باشد. روش انجام این تحقیق بر اساس هدف کاربردی و بر اساس ماهیت توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری تحقیق ۸۵ دهستان از ۱۴ شهرستان استان کرمانشاه است. به منظور ارزیابی و رتبه بندی سطوح توسعه یافتگی ۶۹ متغیر از فرهنگ آبادی های سال ۱۳۹۰ استان انتخاب شد، این متغیرها با استفاده از روش آنتروپی شانون وزن دهی شدند و برای تجزیه و تحلیل داده ها و رتبه بندی و تعیین درجه توسعه یافتگی دهستان ها از روش تصمیم گیری چند معیاره ویکور استفاده گردید. یافته های تحقیق بیانگر تفاوت در توسعه یافتگی در سطح دهستان های استان است. به گونه ای که از ۸۵ دهستان، ۳ دهستان توسعه یافته، ۱۹ دهستان نسبتا توسعه یافته، ۳۳ دهستان در حال توسعه، ۲۸ دهستان نسبتا محروم و ۲ دهستان در وضعیت محروم از توسعه قرار داشتند، در نهایت برای بهبود و ارتقای وضعیت توسعه دهستان ها پیشنهاداتی ارائه گردید.

Keywords:

ارزیابی , توسعه یافتگی , توسعه روستایی , ویکور , دهستان , استان کرمانشاه