تحلیل نقش جادو و جادوگری در نگارگری با تمرکز بر داستان کیخسرو و کیکاووس در شاهنامه فردوسی

سحر یا جادو از یکی از اعتقادات، آیین ها یا اعمالی که گفته می شود نیروهای طبیعی یا ماورا الطبیعه را دستکاری می کند. به افرادی که به کارهای جادویی می پردازند، جادوگر گفته می شود. در ایران جادو و جادوگری سابقه طولانی دارد. مردم برای برآورد شدن خواسته ها و آرزوهایشان از جادوگران یاری می جستند. شاهنامه مهم ترین سند با ارزش و با عظمت زبان فارسی است. هدف اصلی پژوهش حاضر تحلیل نقش جادو و جادوگری در نگاره با تمرکز بر داستان کیخسرو و کیکاووس در شاهنامه است. در ادامه، سوال این پژوهش این است، نقش جادو و جادوگری در ادبیات و فرهنگ ایران چیست؟. روش پژوهش از لحاظ هدف بنیادی و از لحاظ ماهیت توصیفی تحلیلی و گردآوری داده ها به لحاظ اسنادی است. میتوان نتیجه گرفت که جادو از آغاز خلقت بشر به صورت یک اعتقاد تام وهمه گیر در میان تمام اقوام و ملل وجود داشته و تا روزگار ما هم اگر چه اثرات آن کم رنگ تر گشته اما هنوز ادامه دارد. واژه جادودر شاهنامه هم به معنای نیرنگ و حیله به کار رفته و هم به عنوان نیروی ماوراء طبیعی و تسخیر کننده طبیعت، اشیاء و انسان ها. در این پژوهش نیروهای ماوراءالطبیعه از قبیل دیو، اهریمن و نیروهای جادویی مورد بحث و تحلیل قرار خواهد گرفت

Keywords:

نگارگری , جادو , جادوگری , ادبیات ایران , شاهنامه نگاری , کیخسرو , کیکاووس