بررسی تاثیر رطوبت ، حرارت و خواباندن بر اکسایش گوگرد و عناصر غذایی قابل جذب در خاکهای غیر آهکی

اثر سطوح رطوبت ۶۰) و ۹۰ درصد ظرفیت زراعی)، دما و مدت زمان خواباندن خاک بر اکسایش سطوح گوگرد (صفر، ۵۰۰، ۱۰۰۰ و ۲۰۰۰ کیلوگرم در هکتار) طی دو آزمایش بررسی شد. در آزمایش اول خاکها در دمای ۲۵°C و ۶ دوره ( ۳۰، ۶۰ ، ۹۰، ۱۲۰، ۱۸۰ و ۲۷۰ روز) خوابانیده شدند ولی در آزمایش دوم در دمای ۳۶°C و ۳ دوره ۱۴)، ۲۸و ۴۲ روز) خوابانیده شدند و در پایان هر دوره نمونه گیری و pH، P، Fe، Mn، Zn و SO۴۲- اندازه گیری شد. اثر گوگرد و اثر متقابل رطوبت و گوگرد بر فسفر قابل جذب و اثر متقابل رطوبت و مدت خواباندن بر منگنز قابل جذب معنیدار نبود ولی بقیه اثرات اصلی و متقابل رطوبت، درجه حرارت، مدت خواباندن و گوگرد بر تمام صفات اختلاف معنی دار داشت. افزایش رطوبت موجب افزایشP، Fe، Zn و SO۴۲- و کاهش pH و Mn خاک شد. با مصرف گوگرد، pH محلول خاک کاهش ولی SO۴۲-، Fe، Zn و Mn افزایش نشان دادند. بیشترین میزان آهن، منگنز و روی قابل جذب خاک با مصرف ۱۰۰۰ کیلوگرم در هکتار گوگرد (S۲) و بیشترین مقدار سولفات محلول با مصرف ۲۰۰۰ کیلوگرم در هکتار گوگرد حاصل شد. کمترین مقدار pH طی ۱۲۰ روز حاصل شد و بیشترین SO۴۲- مربوط به طولانی ترین مدت اینکوبات بود. تیمارهای M۱S۳ و S۳T۴ کمترین pH را داشتند.

Keywords:

گوگرد , پ هاش , سولفات , فسفر , عناصر کم مصرف