بررسی و اولویت بندی معیارهای اسکان موقت پس از زلزله

کشورایران به دلیل وسعت زیاد و قرارگیری بر روی کمربند زلزله خیز آلپاید، زمین لرزه های ویرانگری را تجربهکرده است. در این بین اهمیت و ضرورت پرداختن به موضوع آثار ویرانگر زلزله، همواره به عنوان یک چالش بزرگپیش روی مدیران بحران قرار داشته است. تخریب بافت های مسکونی شهری و روستایی، بی خانمانی تعداد زیادیاز مردم و چگوحگی اسکان آسیب دیدگان از جمله مسائل مرتب با زلزله در پیش روی تصمیم گیران است. در اینبین تامین سکونتگاه های مناسب جهت اسکان آسیب دیدگان دارای اهمیت بالایی است. در پژوهش حاضر بااستفاده از مطالعات اسنادی و کتابخانه ای، و اخذ نظر خبرگان، معیارها تعیین و تایید گردید. اولویت بندی و وزندهی معیارها بر اسا روش تجزیه و تحلیل سلسله مراتبی صورت گرفته است. نتایج نشان داد: «زمان راه اندازی» با ضریب نسبی ۰/۱۱۲ به عنوان مهمترین شاخص تاثیر گذار برشناسایی و رتبه بندی تعیین معیارهای (مولفه های) انتخاب سیستم ساختماحی برای اسکان موقت از حظر کارشناسان تعین شده است و پس از آن به ترتیب شاخص های «استحکام ساختاری» با ضریب اهمیت ۰/۱۱۰ و «مشارکت» با ضریب اهمیت ۰/۱۰۳ و «تولید انبوه» با ضریب اهمیت ۰/۰۷۸ و «قابلیت استفاده مجدد یا قرار گیری سازه در مسیر توسعه» با ضریب اهمیت ۰/۰۵۵ و «مطابقت با استاندارد ساخت و ساز» با ضریب اهمیت ۰/۰۵۰ و «کم بودن گونه ها و تعداد اتصالات و لوازم» با ضریب اهمیت ۰/۰۴۹ مهمترین معیار می باشند.

Keywords:

زلزله طبیعی , اسکان موقت , معیارهای اسکان موقت , اولویت بندی معیارها