تاثیر فعالیت ورزشی فریزبی بر خودکارآمدی، پیش بینی از بازگشت و کیفیت زندگی در گروه معتادان

مقدمه: ورزش فریزبی باعث تقویت سیستم غیرهوازی و هوازی و دستگاه قلبی-عروقی شده و همچنین باعث بهبود وضعیت آمادگی جسمانی و روانی افراد شود. هدف: پژوهش حاضر با هدف تاثیر فعالیت ورزشی فریزبی بر خودکارآمدی، پیش بینی از بازگشت و کیفیت زندگی در گروه معتادان انجام شد. مواد و روش ها: این تحقیق از نوع نیمه تجربی بود که ۷۰ نفر از معتادین تحت درمان دهکده سلامی شیراز بر اساس جدول مورگان و به صورت هدفمند در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابتدا همه آزمودنی ها سه پرسشنامه خودکارآمدی شرر، پیش بینی از بازگشت رایت و کیفیت زندگی ویر و شربورن را تکمیل کردند، در ادامه تمامی آزمودنی ها در برنامه تمرینی هشت هفته ای (۳ ست در روز) فعالیت ورزشی فریزبی، شرکت کردند. در پایان نیز دوباره سه پرسشنامه مذکور را تکمیل کردند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی وابسته و نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که فعالیت ورزشی فریزبی بر خودکارآمدی، احتمال مصرف در موقعیت خاص، شدت نیرومندی میل در موقعیت خاص و کیفیت زندگی در گروه معتادان مرد تاثیر داشت به طوری که تمرین فریزبی باعث کاهش معنادار احتمال مصرف در موقعیت خاص (۰/۰۴۷ P=)، شدت نیرومندی میل در موقعیت خاص (۰/۰۴۶ P=) و افزایش معنا دار کیفیت زندگی (۰/۰۴۴ P=) و خودکارآمدی (۰/۰۴۸ P=) شد. بحث و نتیجه گیری: فعالیت ورزشی فریزبی عامل موثر و مهمی بر عوامل روان شناختی در گروه معتادان مرد می باشد. لذا، پیشنهاد می شود جهت کمک به پیشرفت ترک مواد و جلوگیری از بازگشت فرد به سوءمصرف مواد در این گروه، از این نوع فعالیت ورزشی استفاده شود.

Keywords:

Drug Addiction , Exercise , Quality of Life , Self-Efficacy , اعتیاد به مواد مخدر , خودکارآمدی , کیفیت زندگی , ورزش