واقع گرایی اجتماعی در ادبیات نئوکلاسیک:ارزیابی کیفیت ترجمه فارسی نمایشنامه منش جهان بر مبنای مدل هاوس

واقع گرایی اجتماعی مهمترین ویژگی ادبیات نئوکلاسیک است و در این دوران شاهد شکوفایی نمایشنامه هایی هستیم که به بهترین شکل سلسله مراتب قدرت و گفتمان غالب را هویدا می سازند. ویلیام کانگریو در نمایشنامه منش جهان، ( ۱۷۰۰ ( با نگرشی واقع گرایانه به چالش های اجتماعی انگلستان در سده هجدهم میلادی تلاش کرده است تا شکاف های طبقاتی کشور خود را نمایان سازد. ارزیابی کیفیت ترجمه این نمایشنامه می تواند نقش مترجم را در بازتاب مشخصه های رئالیستی آن بیان کند. هدف از این پژوهش آنست که با رویکرد بین رشته ای ادبی، کیفیت ترجمه نمایشنامه منش جهان را ارزیابی و مولفه های رئالیستی دوران نئوکلاسیک را در آن مشخص کنیم. این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی است و داده های آن بر مبنای مدل ارزیابی کیفیت ترجمه هاوس تفسیر خواهند شد. اهمیت این پژوهش در آگاهی از شیوه درست بهره گیری از فیلتر فرهنگی همسو با سیاق متن مبداء و ارایه قالبی شایسته به مترجمان در جهت کاستن خطاهای آشکار و پنهان در ترجمه است. یافته های پژوهش نشان می دهد که هر چند مترجم برای همگون سازی متن با فرهنگ غالب جامعه مقصد ناگزیر به تغییر معنایی، حذف یا اضافه کردن واژه ها، عبارات، جمله واره ها و جملات شده است اینگونه خطاهای آشکار و پنهان به درک عمیق مفاهیم رئالیستی موجود در نمایشنامه یاری رسانیده اند.

Keywords:

رئالیسم اجتماعی , خطاهای ترجمه , پالایه فرهنگی , مدل هاوس